Насыб бютеу халкъны юлюшюдю.
Харам къарнашдан, халал тенг ашхы.
Гыдай эчки суугъа къараб, мюйюзле кёрмесе, джашма алкъын, дегенди.
Душманны тышы – акъ, ичи – къара.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Билимсиз иш бармаз.
Байма, деб да, къууанма, джарлыма, деб да, джылама.
Джаш къарыу бла кючлю, къарт акъыл бла кючлю.
Эллинг бла джау болсанг да, юйюнг бла джау болма.
Джарлы джети элни сёзюн этер.
Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Ёксюзню къалачы уллу кёрюнюр.
Мадар болса, къадар болур.
Къан бла кирген, джан бла чыгъар.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Къайгъы тюбю – тенгиз.
Ёзденликни джайгъан – джокълукъ.
Тёзген – тёш ашар!
Ёлюр джаннга, ёкюл джокъ.
Байлыкъ тауусулур, билим тауусулмаз.
Кийимни бичсенг, кенг бич, тар этген къыйын тюлдю.
Сибиртки да сыйлы болду, кюрек да кюнлю болду.
Эшекге миннген – биринчи айыб, андан джыгъылгъан – экинчи айыб.
Уясында не кёрсе, учханында аны этер.
Эшекни не къадар тюйсенг да, ат болмаз.
Тюзлюк тас болмайды.
Адам къыйынлыгъын кёлтюрюр, зауукълугъун кёлтюрмез.
Джашны джигитлиги сорулур, къызны джигерлиги сорулур.
Акъыл неден да кючлюдю.
Тил бла келеди джыр да.
Шекер бла туз – бир болмаз, ушамагъан – юй болмаз.
Кёб ант этген, кёб ётюрюк айтыр.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
Керилген да, ургъан кибикди.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Ачны эсинде – аш.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Сабий болмагъан джерде, мёлек болмаз.
Ач къарынны, токъ билмез
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Чалманны аллы къалай башланса, арты да алай барады.
Ишин билген, аны сыйын чыгъарады.
Халкъны джырын джырласанг, халкъ санга эжиу этер.
Тойгъанлыкъ къойгъа джарашады.
Бёрю да ач къалмасын, эчки да ашалмасын.
Юйюнгден чыкъдынг – кюнюнгден чыкъдынг.
