Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Ишни ахырын ойламай, аллын башлама.
Ач къарынны, токъ билмез
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Ётюрюкден тюбю джокъ, кёлтюрюрге джиби джокъ.
Рысхы – сют юсюнде кёмюк кибикди.
Тойгъан джерге джети къайт.
Айтхан сёзюне табылгъан.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
Эринчекни аурууу – кёб.
Ариу сёз джыланны орнундан чыгъарыр.
Ауругъаннга – кийик саулукъ, джетген къызгъа – чилле джаулукъ.
Суу ичген шауданынга тюкюрме.
Кёбге таш атма.
Юйюнгден чыкъдынг – кюнюнгден чыкъдынг.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Тили узунну, намысы – къысха.
Бойнуму джети джерден кессенг да, мен ол ишни этеллик тюлме.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Кёб джат да, бек чаб.
Сагъыш – къартлыкъгъа сюйюмчю.
Ариуну – ауруу кёб.
Кёзюнде тереги болгъан, чёбю болгъаннга кюле эди.
Кёзден кетген, кёлден да кетеди.
Орундукъ тюбюнде атылсам да, орта джиликме, де да айлан.
Ачыу алгъа келсе, акъыл артха къалады.
Тёгюлген тюгел джыйылмайды.
Адам бла мюлк юлешмеген эсенг, ол адамны билиб бошагъанма, деб кесинги алдама.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Кёб ант этген, кёб ётюрюк айтыр.
Аллахха ийнаннган кишини, Аллах онгдурур ишин.
Рысхы – насыбха къор.
Агъач – джерни чырайы, кийим – эрни чырайы.
Чыкълы кюнде чыкъмагъан, чыкъса къуру кирмеген.
Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Элни кючю – эмеген.
Къарт бла баш аша, джаш бла аякъ аша.
Адам къыйынлыгъын кёлтюрюр, зауукълугъун кёлтюрмез.
Ашда уялгъан – мухар, ишде уялгъан – хомух.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Билими азны – ауузунда кирит.
Окъдан джара эртде-кеч болса да бителир, сёз джара, ёмюрге къалыр.
Туз, гырджын аша, тюзлюк бла джаша.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Эркишини аманы тиширыуну джылатыр.
Чомарт джарлы болмаз.
Кюн кёрмеген, кюн кёрсе, кюндюз чыракъ джандырыр.
Къарны аманнга къазан такъдырма, къолу аманнга от джакъдырма.
Алтыда кюлмеген, алтмышда кюлмез.
