Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Тёрдеги кюлсе, эшикдеги ышарыр.
Ашыкъгъанны этеги бутуна чырмалыр.
Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Адам къыйынлыгъын кёлтюрюр, зауукълугъун кёлтюрмез.
Аууз сакълагъан – джан сакълар.
Адеб этмеген, адеб кёрмез.
Къонакъ кёб келюучю юйню, къазаны отдан тюшмез.
Аш берме да, къаш бер.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Кюл тюбюндеги от кёрюнмейди.
Эки къатын алгъанны къулагъы тынгнгаймаз.
Кёзден кетген, кёлден да кетеди.
Аууздан келген, къолдан келсе, ким да патчах болур эди.
Келлик заман – къартлыкъ келтирир, кетген заман – джашлыкъ ёлтюрюр.
Бек анасы джыламаз.
Билим къая тешер.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Къарын къуру болса, джюрек уру болур.
Ашыкъгъан cуу, тенгизге джетмез.
Азыкъ аз болса, эртде орун сал.
Ёлген ийнек сютлю болур.
Гугурук къычырмаса да, тангны атары къалмаз.
Къумурсхала джыйылсала, пилни да джыгъадыла.
Тамчы таш тешер.
Ачлыкъ отха секиртир.
Тюз сёз баргъан сууну тыяр.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Аджашханны ызындагъы кёреди, джангылгъанны джанындагъы биледи.
Ачлыкъда тары гырджын халыуадан татлы.
Къыйынлы джети элге оноу этер.
Къазанда болса, чолпугъа чыгъар.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Къартха ушагъан джаш – акъыллы, джашха ушагъан къарт – тели.
Кёб ант этген, кёб ётюрюк айтыр.
Урунуу – насыбны анасы.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Керек ташны ауурлугъу джокъ.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Эринчекни аурууу – кёб.
Бети бедерден, намыс сакълама.
Джарлыны тону джаз битер.
Ашда уялгъан – мухар, ишде уялгъан – хомух.
Иги бла джюрюсенг, джетерсе муратынга, аман бла джюрюсенг, къалырса уятха.
Эркиши – от, тиширыу – суу.
Билим насыб берир, билим джолну керир.
Джангыз торгъай джырламаз.