Игини сыйлагъан адетди.
Аш кетер да бет къалыр.
Къайтырыкъ эшигинги, къаты уруб чыкъма.
Келгинчи, къонакъ уялыр, келгенден сора, къонакъбай уялыр.
Байма, деб да, къууанма, джарлыма, деб да, джылама.
Ишлегенде эринме, ишде чолакъ кёрюнме.
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Кеси юйюмде мен да ханма.
Элиб деген, элге болушур.
Агъач – джерни чырайы, кийим – эрни чырайы.
Хатерли къул болур.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Садакъачыны джаны – къапчыгъында.
Джашлыкъ этмеген, башлыкъ этмез.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Эки къатын алгъанны къулагъы тынгнгаймаз.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Тойну къарнашы – харс, джырны къарнашы – эжиу.
Тилсиз миллет джокъ болур.
Башсыз урчукъ тюзюне айланмаз.
Айтылгъан сёз ызына къайтмаз.
Аллахдан тилесенг, кёб тиле.
Орну джокъну – сыйы джокъ.
Къазанчы аман болса, къазаны къайнамаз.
Ата – билек, ана – джюрек!
Тойгъа барсанг, тоюб бар, эски тонунгу къоюб бар.
Кечеси – аяз, кюню – къыш, джарлы къаргъагъа бир аш тюш!
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
От кюйдюрген, сау болса да, тот кюйдюрген, сау болмаз.
Татлы тилде – сёз ариу, чемер къолда – иш ариу.
Ашхы адам – халкъ байлыгъы, ашхы джер – джашау байлыгъы.
Хар зат кесини орнуна иги.
Ач бёрюге мекям джокъ.
Этим кетсе да, сюегим къалыр.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.
Чомарт бергенин айтмаз.
Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.
Джаш болсун, къыз болсун, акъылы, саны тюз болсун.
Юйюнгден чыкъдынг – кюнюнгден чыкъдынг.
Иги сеники эсе да, сюйген кесимикин этеме.
Джарлыны эшигин махтагъан джабар.
Адамны сыфатына къарама, сёзюне къара.
Борчунг бар эсе, хурджунунга ойлаб узал.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Ачлыкъ отха секиртир.
Мураты болгъанны джюрек тебюую башхады.
Зар адам ашынгы ашар, кесинги сатар.
Юреннген ауруу къалмаз.
Чомартны къолун джокълукъ байлар.
Тил бла келеди джыр да.
