Эринчекни аурууу – кёб.
Халкъны джырын джырласанг, халкъ санга эжиу этер.
Ургъан суудан башынгы сакъла.
Къуру гыбыт бек дыгъырдар.
Аууздан келген, къолдан келсе, ким да патчах болур эди.
Кёбню кёрген – кёб билир.
Къызбайны юйюне дери сюрсенг, батыр болур.
Алтыда кюлмеген, алтмышда кюлмез.
Шапа кёб болса, аш татымсыз болур.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
Джолда аягъынга сакъ бол, ушакъда тилинге сакъ бол.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Рысхысына кёре, джаш ёсер, къышлыгъына кёре, мал ёсер.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Кютгени беш эчки, сызгъыргъаны уа, джерни джарады.
Борчунг бар эсе, хурджунунга ойлаб узал.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Адеб этмеген, адеб кёрмез.
Кёб ант этген, кёб ётюрюк айтыр.
Ётюрюкню къуйругъу – бир тутум.
Чабакъсыз кёлге къармакъ салгъанлыкъгъа, чабакъ тутмазса.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Тёрдеги кюлсе, эшикдеги ышарыр.
Хантына кёре тузу, юйюне кёре къызы.
Билими азны – ауузунда кирит.
Сагъыш – къартлыкъгъа сюйюмчю.
Кюлме джашха – келир башха.
Артына баргъанны, къатына барма.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Аш хазыр болса, иш харам болур.
Окъугъанны бети джарыкъ.
Хатерли къул болур.
Тёгюлген тюгел джыйылмайды.
Хансыз джомакъ болмаз.
Ханы къызы буюгъа-буюгъа киштик болду.
Малны кют, джерни тюрт.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Къыз тиширыу кеси юйюнде да къонакъды.
Уллу къазанда бишген эт, чий къалмаз.
Мени джылытмагъан кюн, меннге тиймесин!
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.
Юй ишлеген балта эшикде къалыр.
Уллу къашыкъ эрин джыртар.
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Къаллай салам берсенг, аллай джууаб алырса.
Ёлюк кебинсиз къалмаз.
Тили узунну, намысы – къысха.
Джырына кёре эжиую.
