Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Ётюрюкден тюбю джокъ, кёлтюрюрге джиби джокъ.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Душманны тышы – акъ, ичи – къара.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Билим ат болуб да чабар, къуш болуб да учар.
Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Малны кют, джерни тюрт.
Джумушакъ сёз къаты таякъны сындырыр.
Таш ата билмеген, башына урур.
Итли къонакъ джарашмаз.
Намысы джокъну – дуниясы джокъ.
Джюрекден джюрекге джол барды.
Тынгылагъан тынгы бузар.
Акъдан къара болмаз.
Ат да турмайды бир териде.
Ауузу бла къуш тута айланады.
Гырджын – тепсини тамадасы.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Эл тойса, тоймагъан, эл къойса, къоймагъан.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.
Окъ къызбайны джокълайды.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Тенгинг джокъ эсе – изле, бар эсе – сакъла!
Билген билмегенни юретген адетди.
Джыйырма къойну юч джыйырма эбзе кюте эди.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Къартны бурнун сюрт да, оноугъа тут.
Адам туугъан джеринде, ит тойгъан джеринде.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Чакъырылмагъан джерге барма, чакъырылгъан джерден къалма.
Керилген да, ургъан кибикди.
Нёгерсизни джолу узун.
Тамчы таш тешер.
Бюгюн дуния кибик, тамбла ахыратды.
Эл ауузу – элек, анга ийнаннган – халек.
Иги болса, тамадама – махтау, аман болса, меннге – айыб.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Къошда джокъгъа – юлюш джокъ.
Къан бла кирген, джан бла чыгъар.
Тойгъа алгъа да барма, тойда артха да къалма.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Тилчиден кери бол.
Сагъышы джокъ – джукъучу, акъылы джокъ – къаугъачы.
Къарт бла баш аша, джаш бла аякъ аша.
Ашаса, ашамаса да, бёрюню ауузу – къан.
Татлы сёз – балдан татлы.
Айранны сюйген, ийнек тутар.
Арыгъан къош чамчы болур.
Ариу джол аджал келтирмез.
Сютден ауузу кюйген, суугъа юфгюре эди.