Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Эркишиге тары кебек танг кёрюнюр.
Орундукъ тюбюнде атылсам да, орта джиликме, де да айлан.
Ишлерге уял да, ашаргъа табма.
Адебни адебсизден юрен.
Чакъырылмагъан джерге барма, чакъырылгъан джерден къалма.
Адамгъа аман кюн соруб келмейди.
Аллахха ийнаннган кишини, Аллах онгдурур ишин.
Битмегеннге сакъал – танг.
Ишлемеген – тишлемез.
Билимсиз иш бармаз.
Тамчы таш тешер.
Ойнай билмеген, оюн бузар.
Тойгъан антын унутур.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Этек чакъмакълары баш джаргъан, сёлешген сёзлери таш джаргъан.
Эркиши – от, тиширыу – суу.
Ата – баланы уясы.
Зарда марда джокъ.
Ана къойну – балагъа джандет.
Зар адамны насыбы болмаз.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Джырына кёре эжиую.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Иги – алгъыш этер, аман – къаргъыш этер.
Аякъларынгы джууургъанынга кёре узат.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Кюн – узун, ёмюр – къысха.
Тойну къарнашы – харс, джырны къарнашы – эжиу.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Аманны тукъумуна къарама, игини тукъумун сорма.
Аманны къуугъан, аманлыкъ табар.
Уруну арты – къуру.
Ата джурт – алтын бешик.
Келлик заман – къартлыкъ келтирир, кетген заман – джашлыкъ ёлтюрюр.
Этим кетсе да, сюегим къалыр.
Къоркъакъны кёзю экили кёрюр.
Телиге акъыл салгъандан эсе, ёлгеннге джан салырса.
Биреуню къыйынлыгъы бла кесинге джол ишлеме.
Уллу сёлешме да, уллу къаб.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Гырджын – тепсини тамадасы.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Къызын тута билмеген, тул этер, джашын тута билмеген, къул этер.
Алтыда кюлмеген, алтмышда кюлмез.
Ач къарным, тынч къулагъым.
Ургъан суудан башынгы сакъла.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Билмегенинги, билгеннге сор.
Билимден уллу байлыкъ джокъду.