Адамны аманы адамны бети бла ойнар.
Юй кюйдю да, кюйюз чыкъды, ортасындан тюйюш чыкъды.
Къазанчы аман болса, къазаны къайнамаз.
Башсыз урчукъ тюзюне айланмаз.
Чыкълы кюнде чыкъмагъан, чыкъса къуру кирмеген.
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Кийим тукъум сордурур.
Чомартны къолу берекет.
Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Элиб деген, элге болушур.
Эркишини аманы тиширыуну джылатыр.
Айтханы чапыракъдан ётмеген.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Ашыкъгъан cуу, тенгизге джетмез.
Чабар ат – джетген къыз.
Иги – алгъыш этер, аман – къаргъыш этер.
Кирсизни – саны таза, халалны – къаны таза.
Адам къаллай бир ишленмесе, аллай бир кесин уллу кёреди.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Босагъагъа джууукъ орун болса, ашыгъыб тёрге озма.
Дуния малгъа сатылма, кесингден телиге къатылма.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Къыйынлы джети элни къайгъысын этер.
Бети – къучакълар, джюреги – бычакълар.
Ашхы сёз таш тешер.
Телиге от эт десенг, юйюнге от салыр.
Джаным-тиним – окъуу, билим.
Къартны сыйын кёрмеген, къартлыгъында сыйлы болмаз.
Тулпарлыкъ, билекден тюл – джюрекден.
Артына баргъанны, къатына барма.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Акъылсызны джууукъгъа алма, акъыллыны кенгнге салма.
Къууут – джелге, берне – бошха.
Сууда джау джокъ, кёб сёзде магъана джокъ.
Акъыллы башны – тили къысха.
Кёб къычыргъандан – къоркъма, тынч олтургъандан – къоркъ.
Эшекге миннген – биринчи айыб, андан джыгъылгъан – экинчи айыб.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Къыз тиширыу кеси юйюнде да къонакъды.
Киштикге къанат битсе, чыпчыкъ къалмаз эди.
Джуртун къоругъан озар.
Тойгъа барсанг, тоюб бар, эски тонунгу къоюб бар.
Акъыл аздырмаз, билим тоздурмаз.
Сютню башын джалагъан къутулур, тюбюн ичген тутулур.
Тойгъандан сора, ашны сёкме.
Уллу суу бла уллу ауруудан башынгы сакъла.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Ашлыкъны арба юйге келтирир, чана базаргъа элтир.
Айтылгъан буйрукъ, сёгюлмез
