Къралынгы – душмандан, башынгы от бла суудан сакъла.
Ашхылыкъ джерде джатмайды, аманлыкъ суугъа батмайды.
Кирсизни – саны таза, халалны – къаны таза.
Къарны аманнга къазан такъдырма, къолу аманнга от джакъдырма.
Кёзю сокъурдан – къоркъма, кёлю сокъурдан – къоркъ.
Сабыр джетер муратха, сабырсыз къалыр уятха.
Ач, тоймам, дейди, тойгъан, ач болмам, дейди.
Бек анасы джыламаз.
Aдам боллукъ, сыфатындан белгили.
Халкъгъа джарагъан, джарлы къалмаз.
Баш – акъыл ючюн, акъылман – халкъ ючюн.
Джарашыу сюйген – джалынчакъ.
Къолу уллу – асыу, аягъы уллу – джарсыу.
Къобан да къуру да къобханлай турмайды, адам да къуру да патчахлай турмайды.
Ишлегенде эринме, ишде чолакъ кёрюнме.
Тели турса – той бузар.
Ашха уста, юйюнде болсун
Къарыусузгъа кюлме, онгсузгъа тийме.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Таукелге нюр джауар.
Кютгени беш эчки, сызгъыргъаны уа, джерни джарады.
Эринчекге кюн узун.
Тилчи тилден къаныкъмаз.
Алма терегинден кери кетмез.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Сёлеш деб шай берген, тохта деб, сом берген.
Чомартха хар кюн да байрамды.
Иги болса, тамадама – махтау, аман болса, меннге – айыб.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Билмегенинги, билгеннге сор.
Билим насыб берир, билим джолну керир.
Адеб этмеген, адеб кёрмез.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Зар адамны насыбы болмаз.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Ишленмеген джаш – джюгенсиз ат, ишленмеген къыз – тузсуз хант.
Къулакъдан эсе, кёзге ышан.
Чыбыкълыкъда бюгюлмеген, къазыкълыкъда бюгюлмей эди.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Кенгеш болса, уруш болмаз.
Къатын байлыкъны сюер, эр саулукъну сюер.
Ачыу алгъа келсе, акъыл артха къалады.
Чомартны къолу берекет.
Накъырда – кертини келечиси.
Ашлыкъны арба юйге келтирир, чана базаргъа элтир.
Ат да турмайды бир териде.
Адам къаллай бир ишленмесе, аллай бир кесин уллу кёреди.
Адамны аты башхача, акъылы да башхады.
Бети къызарыучу адамны, джюреги харам болмаз.
устами младенца, как известно 