Ана кёлю – балада, бала кёлю – талада.
Сангырау къулакъ эл бузар.
Хантына кёре тузу, юйюне кёре къызы.
Эртде тургъан бла эртде юйленнген сокъуранмаз.
Эрни эр этерик да, къара джер этерик да, тиширыуду.
Атадан ёксюз – бир ёксюз, анадан ёксюз – эки ёксюз.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Билген билмегенни юретген адетди.
Гыдай эчки суугъа къараб, мюйюзле кёрмесе, джашма алкъын, дегенди.
Кёб ант этген, кёб ётюрюк айтыр.
Тилчи тилден къаныкъмаз.
Эринчекни эр алмаз, эр алса да, кёл салмаз, кёл салса да, кёб бармаз!
Сёз сёзню айтдырыр.
Биреуню тёрюнден, кесинги эшик артынг игиди.
Ётюрюкню башын керти кесер.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Алим болгъандан эсе, адам болгъан къыйынды.
Кесине гебен этелмеген, биреуге черен эте эди.
Гугук кесини атын айтыб къычыргъанча, мен, мен деб нек тураса?
Аш иеси бла татлыды.
Айтылгъан буйрукъ, сёгюлмез
Ауругъан – джашаудан умутчу.
Къатыны харакетли болса, эри къымсыз болур.
Ашарыкъда сайлагъаннга – чий гырджын.
Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Аз айтсам, кёб ангылагъыз.
Баш – акъыл ючюн, акъылман – халкъ ючюн.
Билим ат болуб да чабар, къуш болуб да учар.
Тёрде – темир таякълы, къаяда – чыпчыкъ аякълы.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Тёзген – тёш ашар!
Джылар джаш, атасыны сакъалы бла ойнар.
Ёлген аслан – сау чычхан.
Аман киши кеси юйюнде – къонакъ.
Ачыкъ джюрекге джол – ачыкъ.
Игилик игилик бла сингдирилиучю затды.
Бал чибинни ургъаны – ачы, балы – татлы.
Чомарт бергенин айтмаз.
Чомарт къонакъ юй иесин сыйлар.
Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Кесине оноу эте билмеген, халкъына да эте билмез.
Ата Джуртун танымагъан, атасын да танымаз.
Игиге айтсанг – билир, аманнга айтсанг – кюлюр.
Ашатыргъа иш – ашхы, ишлетирге аш – ашхы.
Уруну арты – къуру.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Элни кючю – эмеген.
Терек ауса, отунчу – кёб.
