Мен – бир бурху, сен а – минги.
Дагъыда, унутмай, джокълайса мени.
Билеме, билесе – сенден алгъА
Кетерикме бу дуниядан мен.
Алай а, сен болсанг эсен –
Манга да къатылаллыкъ тюлдю ёлюм.
2
Сорама:
-Халкъ нек айырылады сенден?
-Да керек болмай къалгъанма мен.
Халкъгъа керекди кърал тил, ингилиз тил,
Неда бир къолан тил, орам тил – ибилис тил.
Джангыз бир ишин тындыралмайды халкъ мени бла.
Гюнахды ол затда терслесек аны да.
Халкъны тилин, кесин да
аллай болумгъа салгъанды кърал.
Да кете барайым, поэт –
джашаргъа кюреш, сау къал.
3
Ызындан къычырама:
-Менден кетсенг да, халкъдан кетме.
Аны насыбсыз этме, ёксюз этме.
Халкъ дуния малгъа ауушдурады сени,
Дуния тилге ауушдурады сени.
Ангыламайды – болгъанлай сенсиз,
Къалгъанлай тилсиз –
Къошуллукъду башха халкъгъа,
Кёрюннюкдю башха халда.
Кесини джолу тауусуллукъду.
Ол бир башха халкъ бла боллукъду,
Ой, ол бир башха халкъ боллукъду.
4
Кетсе да, къалады мени бла Тил.
Мен Ана тилде этеме сагъыш.
Байлыгъына, ариулугъуна да
Сейирсиннгенлей турама аны.
Тилни уланыма мен.
Къартлыкъ джашы, тюнгюч уланы да тюлме, огъай.
Тюнгюч уланы ёлгенди эртде,
Белгисизди ким болгъаны да.
Къартлыкъ джашы уа туугъан болмаз алкъын.
5
Тилни бир кесегиме мен.
Башчысы, хапарчысы да болмам,
Джаны, тёнгеги да болмам,
Аты, сыфаты, къанаты да болмам.
Неси эсем да –
Мени бла бирге
Кетерикди андан бир зат.
Алай а, насыбым тутса,
Бир дуа сёз болуб,
Тагъылыб бойнуна,
Аны сакълаб турургъа да болурма.