Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Эл ауузу – элек, анга ийнаннган – халек.
Алим болгъандан эсе, адам болгъан къыйынды.
Къызны минг тилер, бир алыр.
Минг тенг да азды, бир джау да кёбдю.
Бир онгсуз адам адет чыгъарды, деб эштирик тюлсе.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Джиби бир къат джетмей эди да, эки къат тарта эди.
Мадар болса, къадар болур.
Ачлыкъда тары гырджын халыуадан татлы.
Аууз сакълагъан – джан сакълар.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Тилчиден кери бол.
Къыйынлы джети элни къайгъысын этер.
Кёзюнде тереги болгъан, чёбю болгъаннга кюле эди.
Окъдан джара эртде-кеч болса да бителир, сёз джара, ёмюрге къалыр.
Уллу суу бла уллу ауруудан башынгы сакъла.
Чалманны аллы къалай башланса, арты да алай барады.
Айранын берсенг, челегин да къызгъанма.
Кютгени беш эчки, сызгъыргъаны уа, джерни джарады.
Гитче джилтин уллу элни джандырыр.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.
Аш берме да, къаш бер.
Накъырда – кертини келечиси.
Танг атмайма десе да, кюн къоярыкъ тюйюлдю.
Джюз элде джюз ёгюзюм болгъандан эсе, джюз джууугъум болсун.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Тилде сюек болмаса да, сюек сындырыр.
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Сакъ юйюне сау барыр.
Эринчекни аурууу – кёб.
Адеб джокъда, намыс джокъ.
Ышармагъан – кюлмез, кюлмеген – къууанчны билмез.
Бетинги сатма, малынгы сат.
Ачны эсинде – аш.
Къызбайны юйюне дери сюрсенг, батыр болур.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Чабакъсыз кёлге къармакъ салгъанлыкъгъа, чабакъ тутмазса.
Ата Джуртча джер болмаз, туугъан элча эл болмаз.
Арба аугъандан сора, джол кёргюзтюучю кёб болур.
Билмезни кёзю кёрмез, этмезни къулагъы эшитмез.
Рысхы – сют юсюнде кёмюк кибикди.
Тойгъан джерден туугъан джер игиди.
Ургъан суудан башынгы сакъла.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Джогъун бар этген, барын бал этген.
Джарлы тюеге минсе да, ит къабар.
Орну джокъну – сыйы джокъ.