Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.
Мал ёлсе, сюек къалыр, адам ёлсе, иши къалыр.
Телини эшигин, махтау джабар.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Юре билмеген ит, къонакъ келтирир.
Ашхылыкъ джерде джатмайды, аманлыкъ суугъа батмайды.
Акъыл неден да кючлюдю.
Миллетни бойну – базыкъ, аны бла кюрешген – джазыкъ.
Къарнынг бла ёч алма.
Иги сёз – джаннга азыкъ, аман сёз башха – къазыкъ.
Тойгъан джерге джети къайт.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Джолунга кёре – джюрюшюнг, джагъанга кёре – юлюшюнг.
Суу кетер, таш къалыр.
Башы ишлегенни, ауузу да ишлер.
Джол бла сёзню къыйыры джокъ.
Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Ушамагъан – джукъмаз.
Таукел тауну аудурур.
Сёз – кюмюш, джыр – алтын.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Элиб деген, элге болушур.
Ашын ашагъанынгы, башын да сыйла.
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Билим насыб берир, билим джолну керир.
Къралынгы – душмандан, башынгы от бла суудан сакъла.
Акъыл бла адеб эгизледиле.
Ётюрюкчюню шагъаты – къатында.
Кёзюнде тереги болгъан, чёбю болгъаннга кюле эди.
Татлы тилде – сёз ариу, чемер къолда – иш ариу.
Таш ата билмеген, башына урур.
Эркиши – от, тиширыу – суу.
Бети къызарыучу адамны, джюреги харам болмаз.
Ашарыкъда сайлагъаннга – чий гырджын.
Джарлыны эшигин махтагъан джабар.
Билеги кючлю, бирни джыгъар, билими кючлю, мингни джыгъар.
Къартны бурнун сюрт да, оноугъа тут.
Сёлеш деб шай берген, тохта деб, сом берген.
Тойчу джашха къарама, къойчу джашха къара.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Айырылгъанланы айю ашар, бёлюннгенлени бёрю ашар.
Ёлген эшек бёрюден къоркъмайды.
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Хата – гитчеден.
Кёкдеги болмаса, джердегин кёрмейди.
Аз сёлешген, къайгъысыз турур.
Адамны сыфатына къарама, сёзюне къара.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.