Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Суугъа – чабакъ, къаягъа – ыргъакъ.
Ата – билек, ана – джюрек!
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Эри аманны, къатыны – аман.
Хар зат кесини орнуна иги.
Адеб базарда сатылмаз.
Билимсиз иш бармаз.
Тин – байлыгъынг, терен саулугъунг.
Джумушакъ терекни къурт ашар.
Чабакъсыз кёлге къармакъ салгъанлыкъгъа, чабакъ тутмазса.
Джахил болса анасы, не билликди баласы?
Биреуню тёрюнден, кесинги эшик артынг игиди.
Ханнга да келеди хариблик.
Къуллукъчума, деб махтанма, къуллукъ – хаух джамчыды!
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Сормай – алма, чакъырылмай – барма.
Тенгинг джокъ эсе – изле, бар эсе – сакъла!
Сескекли кесин билдирир.
Ач – эснер, ат – кишнер.
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Арбаз къынгырды да, ийнек сауалмайма.
Намысы джокъну – дуниясы джокъ.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Къартны сыйын кёрмеген, къартлыгъында сыйлы болмаз.
Ёлген ийнек сютлю болур.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Чомартны къолу берекет.
Тилчи тилден къаныкъмаз.
Экеулен сёлеше тура эселе, орталарына барыб кирме.
Ёксюзню тилеги къабыл болур.
Къаллай салам берсенг, аллай джууаб алырса.
Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Тил бла келеди джыр да.
Магъанасыз сёз – тауушсуз сыбызгъы.
Ишин билген, аны сыйын чыгъарады.
Мадар болса, къадар болур.
Аууз сакълагъан – джан сакълар.
Башынга джетмегенни сорма.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Аманны тукъумуна къарама, игини тукъумун сорма.
Аякъларынгы джууургъанынга кёре узат.
Эллинг бла джау болсанг да, юйюнг бла джау болма.
Ашда уялгъан – мухар, ишде уялгъан – хомух.
Мени джылытмагъан кюн, меннге тиймесин!
Сёз сёзню айтдырыр.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Келинни – келгинчи, бёркню кийгинчи кёр.
Ата Джуртун танымагъан, атасын да танымаз.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.