Шёндюгю тёлю моданы къуууб,
Къужур кийимле киеди.
Киндигин ачыб, чачы тозураб:
«Мен таулу къызма», - дейди.
«Къатылыкъгъа тауладан юйренген» таулу миллет не заманда да тюзлюкню жолун ызлаб, аны бла баргъан болмаса, зорлукъгъа берилиб, неда башлагъан ишин жарты жолда къоюб, уялыр зат этмегенди. Аллах да, къадар да аланланы алан къанларын сынар ючюн къоймагъандыла. Таула милетни Аллахдан башхагъа баш уруб, къулгъа берилиб, мюлкге сатылыб бюгюнлюкге дери кёрмегендиле эм эшитмегендиле! Бизни халкъ этген адет-тёребиз къачан да атыбызны ариу бла айтдыра, бюсюреу туудура, жыйырма биринчи ёмюрге дери келедиле, алай, ахыр кюнлери жууукъдан-жууукъ бола келгенча кёрюнеди, жарсыугъа.
Дуния бузула, осалына бурула баргъан болмаса, онгмайды. Танг бла кюйсюзлюк келтирлик ахшылыкъла, бюгюн балча кёрюнедиле. Жашау къыйынды… «Мен» деген болмаса, «биз» деген унутулгъанды. Дагъыда, бирликде-тирлик эсибизден кетмесе, миллет миллетлей къалыр эди.
Тау намысыбыз бар тау ауузланы нюрча жарытхан кюнле узакъда къалгъандыла деригим келеди. Ансыз а, ёхтем атыбызны сакълагъан къыйын боллукъду угъай, сакълар мадар жокъду.
Малкъар - къарачай тауланы бюгюннгю кюннгде тарыгъыр затлары кёбдю, алай, мен ангылагъан жаш тёлюню юсюндеди.
Жашлыкъ…Кёзге ариу кёрюнюб къалгъан бла тохтамай, къулакъгъа иш да жарашыулу эшитиледи. Ангылайма, кимни да гюлча чакъгъан заманы кетгинчи, бар тюрлю аулакъланы аязларында сезери келе болур. Аллах нёгериди къайсыбызны да, алай, миллетни таза бетине кир тамгъа салмай сымарланайыкъ.
Кёб жаш адамыбыз акъыллары тохташхынчы, юйню къабыргъаларын битдирмей, башын жабханлай, кёллери сюйгенни, ата-аналары излегенни, юслерине келишгенни киймей, кёзлери кёргеннге алданадыла. Ол барысы да миллетимде осаллыкъгъа саналгъан зарлыкъны кёрюмдюсюдю.
Адет-тёребизге угъай, динибизге да сыйынмайбыз.
Сагъышыбыз, кийимибиз, ышаныууубуз да Европа болуб къалгъанды! «Диниме, миллетиме, бетиме, саныма, жаныма келишемиди, ушаймыды» деген сагъышла къатыбыз бла да ётмейдиле. « Ол кие эсе, мен да керекме, мен анданмы аманма, анга ушагъан, манга нек ушамайды» бизни жолдан жашдыргъан, тюз жолдан абындыргъан ма бу керексиз, эриш акъылладыла.
Керексиз быстырны кие туруб бирибиз да ангыламайбыз, бизни юсюбюзден не сагъыш этерлерин, къартларыбыз не кёзден къарарларын. «Манга таб болсун ансы.., адамла бусагъатда былай кийинедиле» эсибиз мынга жетеди. Азла аз тюрлю кийинмезле, ауанасына эришиб, къаядан кетгенлей деб, кимни да не этебиз, тийишлисича болайыкъ.
Сёзлерими керексизине къуйгъанымы да ангылайма, болса да, ичимден тышына тёксем, жюрек жарсыуум бошланнганча кёрюнеди. Тауларыбыз халкъыбыз ючюн мудахсынмазча, къартла жарсый, ахтынмазча, Таулу атыбыз тас болмазча, биригейик, игиликге, тюзлюкге, шуёхлукъгъа берилейик, итинейик.
Жашлыкъда юлгю болмасакъ,
Къартлыкъда акъыл сурамазла.
Тауларыбызгъа ушамасакъ –
Таулугъа санамазла!