МУХАР
жомакъ
Мухар Тёбен-Къабакъгъа
Барды бир жол къонакъгъа.
Къонакъбай Чомарт эди,
Къонагъы Момарт эди.
Ашладан толду къанга,
Кереги да ол – анга.
Ол ашады, ашады,
Хычинлени бошады.
Жёрмеге да узалды,
Сохтагъа да боялды.
Баш-аякъ да кемирди,
Кёзюм кёре семирди.
Бир бурху да къоймады,
Алай кёзю тоймады.
Ашады ол тауаны да,
Къабыргъада къауалны да;
Эшикни да, бешикни да,
Жастыкъны да, тёшекни да;
Тапчанны да, кюбюрню да,
Жана тургъан кёмюрню да;
Тапканы да къоймады, –
Алай кёзю тоймады.
Ашады атын, тайын да,
Къоймады тангкы зайын да,
Ёгюзюн да, ийнегин да,
Гылыуун да, эшегин да.
Ашады ол къойларын да,
Аямады къочхарын да;
Тауукъларын, хоразын да,
Къычыра тургъан къазын да;
Къадырын, гураларын да,
Къоянчыкъланы барын да;
Киштикни да къоймады, –
Алай кёзю тоймады.
Жутду юйюн, халжарын да,
Айырмады къанжалын да.
Ашады къара итин да,
Алай ач болду бютюнда!
Ашады хоншу юйню да,
Тот кесип тургъан чюйню да.
Ол – юйден-юйге ётдю...
Ол – элден-элге ётдю...
Жетди бизни элге да,
Кирди бизни юйге да...
Ой, алай уянмасам,
Ой, алай уянмасам,
Мени да жутар эди...
Ма алай мухар эди!
Ол – шахардан- шахаргъа,
Ол – къыралдан-къыралгъа
Жел этип жетер эди,
«Тоймагъанма!» – дер эди.
Жутар эди жер жюзюн да,
Ай дингилин, кюн кёзюн да,
Бир жулдуз къоймаз эди,
Дагъыда тоймаз эди!
Ой, алай уянмасам,
Ой, алай уянмасам,
Мени да жутар эди…
Ма алай мухар эди!
1983, Элбрус эл