ОМАР ХАЙЯМ
АЙТДЫРГЪАН ТИЗГИНЛЕ (31-40)
31
Бахчада бир къызыл гюл, кюе-сытыла:
«Мен Юсюпме, – деди, – ол къулгъа сатылгъан».
«Да, къайдад да сени шагъатынг?» – дегенде:
«Ма, – деди, – къан жугъу кёлегим сыртымда».
32
Бу жашил къыртышда, жанындан таянып,
Хур къызчыкъ узатсамы чагъыр аягъын,
Тенглерим манга ит налатын берсинле –
Бир башха жаннетни келтирсем эсиме.
33
Бу жарлы кишини бу эски къошуну
Бир ёзюр эди бек бурун, кёр шо шуну!
Бу аягъ’а, бу чын аякъ, бу бир ариу
Къызчыкъны жаягъы эди, акъ ёшюню.
34
Бу кёзюнг къууаннган затла – бары да бош.
Бу кесинг къурагъан затла – бары да бош.
Даулашынг, умутунг, Жер жюзю, булуту,
Бу махтау, бу сыйлы атла – бары да бош.
35
Бу жалгъан дуниягъа таяннгын, айт, къалай?
Бу жансыз жукъудан уяннгын, айт, къалай?
Бир чирип, жангыдан тирилирме деп мен, –
Шо бир чёп болуп да, – ийнаннгын, айт, къалай?
36
Биреу бай болалса, бир мажал: «Менме!» – дер.
Юйюню да башы, ол къанжал: «Менме!» – дер.
Энди ох деп, бир тап жашайым дегенлей –
Эшикден шош кирир да ажал: «Менме!» – дер.
37
Жер бир жут эмегенди, барын да жутхан,
Аны жокъ хорларыкъ, бералмазса ултха.
Мен а саума деп, сен махтаннганмы этесе?
Да, ашыкъма, тохта, аш болурса къуртха.
38
Боллукъну, болмазны да, акъны, къараны да
Жазыугъа тюшюрген – Аллахны къаламыды.
Хар атлам да къалгъанды кёкде жазылып,
Жокъ жарсып, къууанып тургъандан магъана да.
39
Ууаз бересе: «Эй мискин, ийман бла ёлсенг,
Жаннетде ол хур къызла, чагъыр, шербет – ол сен
Ол бек сюйген затларынгы берир Аллах!» – дейсе.
Ай моллаке, «берир» угъай, «алыр, харип» десенг!
40
«Мен бир шах эдим, – дей, сытылады къошун, –
Топуракъ болдум, – дей, – бу киши уа, къоншунг,
Чыгъарды да, къазып, шахны шау этди, – дей, –
Ичгичи этди, – дей, жарылады къошун.
( переведите: Абдуллах Бегиев )
Изменено:
Tau Soltan - 16.04.2016 23:45:38