Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Ушамагъан – джукъмаз.
Кийимни бир кюнню аясанг, минг кюннге джарар.
Алтыннга тот къонмаз.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Джангыз терек къынгыр ёсер.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Айранны сюйген, ийнек тутар.
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Къолунгдан къуймакъ ашатсанг да, атаны борчундан къутулмазса.
Аманны эки битли тону болур, бирин сеннге кийдирир, бирин кеси киер.
Уллу атлама – абынырса, уллу къабма – къарылырса.
Суу да къайтады чыкъгъан джерине.
Чабакъгъа акъыл, табагъа тюшсе келеди.
Кёзден кетген, кёлден да кетеди.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.
Кёз – сюйген джерде, къол – ауругъан джерде.
Къарнынг бла ёч алма.
Ата – баланы уясы.
Босагъагъа джууукъ орун болса, ашыгъыб тёрге озма.
Бир онгсуз адам адет чыгъарды, деб эштирик тюлсе.
Аманнга игилик этсенг, юйюнге сау бармазса.
Адамны сыфатына къарама, сёзюне къара.
Чакъырылмагъан къонакъ – орунсуз.
Гырджын – тепсини тамадасы.
Къумурсхала джыйылсала, пилни да джыгъадыла.
Мадар болса, къадар болур.
Джырчы джырчыгъа – къарнаш.
Акъыл къартда, джашда тюйюлдю – башдады.
Ариу сёз – джаннга азыкъ, аман сёз – башха къазыкъ.
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Кёбню кёрген – кёб билир.
Айырылгъанланы айю ашар, бёлюннгенлени бёрю ашар.
Ойнаб айтсанг да, эслеб айт.
Аман киши кеси юйюнде – къонакъ.
Къыз чыгъаргъан – къызыл къымжа.
Аман къатын сабий табса, бий болур…
Гугук кесини атын айтыб къычыргъанча, мен, мен деб нек тураса?
Суугъа – таянма, джаугъа – ийнанма.
Айтхан – тынч, этген – къыйын.
Суу ичген шауданынга тюкюрме.
Чабар ат – джетген къыз.
Аз сёлешген, къайгъысыз турур.
Къызны минг тилер, бир алыр.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Тилде сюек болмаса да, сюек сындырыр.
Тулпарлыкъ, билекден тюл – джюрекден.
Тюзню ётмеги тюзде къалса да, тас болмаз.
Кёбден умут этиб, аздан къуру къалма.
Эри аманны, къатыны – аман.