Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Къонакъ аз олтурур, кёб сынар.
Кёл ашады да, кеси ашады.
Эркишини аманы тиширыуну джылатыр.
Ургъан суудан башынгы сакъла.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Ашхы – джыяр, аман – джояр.
Джаханимни кёрмей, джандетге кёл салмазса.
Этни да ашады, бетни да ашады.
Къыйынлы джети элни къайгъысын этер.
Ач келгенни – тойдур, кеч келгенни – къондур.
Уллу сёзде уят джокъ.
Хансыз джомакъ болмаз.
Чыбыкълыкъда бюгюлмеген, къазыкълыкъда бюгюлмей эди.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Къарнынг ауруса, ауузунгу тый
Джаным-тиним – окъуу, билим.
Къайгъы тюбю – тенгиз.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Тойгъан джерге джети къайт.
Тюзлюк шохлукъну бегитир.
Джангыз терек къынгыр ёсер.
Хар зат кесини орнуна иги.
Эринчекге кюн узун.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Акъыллы башны – тили къысха.
Узун джолну барсанг, бюгюн келирсе, къысха джолну барсанг, тамбла келирсе.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Ана къолу ачытмаз.
Байлыкъ тауусулур, билим тауусулмаз.
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Бастасын ашагъан, хантусун да ичер.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Халкъны джырын джырласанг, халкъ санга эжиу этер.
Ёлмесенг да, къарт дамы болмазса?
Ач уят къоймаз.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Хар сёзню орну барды.
Эски джаугъа ышанма.
Ачны эсинде – аш.
Юй кюйдю да, кюйюз чыкъды, ортасындан тюйюш чыкъды.
Сабыр джетер муратха, сабырсыз къалыр уятха.
Къонагъынгы артмагъын алма да, алгъышын ал.
Ач – эснер, ат – кишнер.
Ёнгкюч къууана барыр, джылай келир.
Ёзденликни кёбю ётюрюк.
Джыланны къуйругъундан басарынг келсе, аны башы болгъанын унутма.