Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Бастасын ашагъан, хантусун да ичер.
Бет бетге къараса, бет да джерге къарар.
Ёгюзню мюйюзлери ауурлукъ этмейдиле.
Тойгъа барсанг, тоюб бар, эски тонунгу къоюб бар.
Адамны сыфатына къарама, сёзюне къара.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Ургъан суудан башынгы сакъла.
Сакъ юйюне сау барыр.
Босагъа таш юйге кирмей эди, тыбыр таш эшикге чыкъмай эди.
Чакъырылмагъан къонакъ тёрге атламаз.
Къайтырыкъ эшигинги, къаты уруб чыкъма.
Ач къарным, тынч къулагъым.
Юй ишлеген балта эшикде къалыр.
Чабакъсыз кёлге къармакъ салгъанлыкъгъа, чабакъ тутмазса.
Тилчи тилден къаныкъмаз.
Сютден ауузу кюйген, суугъа юфгюре эди.
Иги джашны ышаны – аз сёлешиб, кёб тынгылар.
Ариу джол аджал келтирмез.
Къанны къан бла джуума, аманны аман бла къуума.
Ата – билек, ана – джюрек!
Байлыкъ адамны сокъур этер.
Билим – акъылны чырагъы.
Ана къолу ачытмаз.
Нарт сёз – тилни бети.
Джети тилни билген джети кишиди.
Бети – къучакълар, джюреги – бычакълар.
Киштикге къанат битсе, чыпчыкъ къалмаз эди.
Джигер – джаннга къыйынлыкъ.
Тойгъандан сора, ашны сёкме.
Иги адам абынса да, джангылмаз.
Ач, тоймам, дейди, тойгъан, ач болмам, дейди.
Акъыллы башны – тили къысха.
Къалгъан ишге къар джауар.
Акъыл аздырмаз, билим тоздурмаз.
Ач къарынны, токъ билмез
Ауузу аманнга «иги», деме.
Къыз келсе, джумуш эте келеди, къатын келсе, ушакъ эте келеди.
Ашаса, ашамаса да, бёрюню ауузу – къан.
Билмезни кёзю кёрмез, этмезни къулагъы эшитмез.
Джашынгы кесинг юретмесенг, джашау юретир.
Кёзю сокъурдан – къоркъма, кёлю сокъурдан – къоркъ.
Чакъырылгъанны аты, чакъырылмагъанны багъасы болур.
Эм ашхы къайын ана мамукъ бла башынгы тешер.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Хаухну атма, ёнгкючню сатма.
Эшекни не къадар тюйсенг да, ат болмаз.
Джумушакъ терекни къурт ашар.
Чомартны къолун джокълукъ байлар.
Айранны сюйген, ийнек тутар.
Кёб джат да, бек чаб.