Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Кийимни бир кюнню аясанг, минг кюннге джарар.
Ханнга да келеди хариблик.
Джумушакъ сёз къаты таякъны сындырыр.
Хунаны тюбюн къазсанг, юсюнге ауар.
Ана къойну – балагъа джандет.
Ашына кёре табагъы, балына кёре къалагъы.
Аз сёлешген, къайгъысыз турур.
Къаллай салам берсенг, аллай джууаб алырса.
Ишлерге уял да, ашаргъа табма.
Уясында не кёрсе, учханында аны этер.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
Кесине гебен этелмеген, биреуге черен эте эди.
Ариу джол аджал келтирмез.
Эл ауузу – элек, анга ийнаннган – халек.
Чомарт къолда мал къалмаз.
Кёб ашасанг, татыуу чыкъмаз, кёб сёлешсенг, магъанасы чыкъмаз.
Билимден уллу байлыкъ джокъду.
Атынг аманнга чыкъгъандан эсе, джанынг тамагъынгдан чыкъсын.
Эри аманны, къатыны – аман.
Къайгъыны сюйген, къайгъы табар.
Иги сеники эсе да, сюйген кесимикин этеме.
Зарда марда джокъ.
Сёз къанатсыз учар.
Джырына кёре эжиую.
Рысхысына кёре, джаш ёсер, къышлыгъына кёре, мал ёсер.
Эки итни арасына сюек атма, эки адамны арасында сёз чыгъарма.
Джан саулукъ бермей, сан саулукъ бермезсе.
Игини сыйлагъан адетди.
Къонакъ кёб келюучю юйню, къазаны отдан тюшмез.
Бал ашаргъа сюе эсенг, чибин ургъаннга тёз.
Байлыкъ келсе, акъыл кетер.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Битмегеннге сакъал – танг.
Адамны артындан къара сабан сюрме.
Иги болса, тамадама – махтау, аман болса, меннге – айыб.
Терек ауса, отунчу – кёб.
Аууздан келген, къолдан келсе, ким да патчах болур эди.
Сабийликде юретмесенг, уллу болса – тюзелмез.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Накъырда – кертини келечиси.
Юреннген ауруу къалмаз.
Байдан умут эте, джарлыдан ёгюз багъасы къорады.
Адамны сабийин сюйген джюреги, бычакъча, джитиди.
Ашда уялгъан – мухар, ишде уялгъан – хомух.
Ариу сёз джыланны орнундан чыгъарыр.
Хаухну атма, ёнгкючню сатма.
Аууз сакълагъан – джан сакълар.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
Ашын ашагъанынгы, башын да сыйла.
Аман адам элни бир-бирине джау этер.