Эльбрусоид :: Эльбрусоид

Игиге айтсанг – билир, аманнга айтсанг – кюлюр.
Иги сёз – джаннга азыкъ, аман сёз башха – къазыкъ.
Чакъырылмагъан къонакъ къачан кетерин сормаз.
Джаз бир кюнню джатсанг, къыш талай кюнню абынырса.
Алтыннга тот къонмаз.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Гугурук къычырмаса да, тангны атары къалмаз.
Кёб къычыргъандан – къоркъма, тынч олтургъандан – къоркъ.
Акъылсызны джууукъгъа алма, акъыллыны кенгнге салма.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Аманнга да, игиге да оноусуз къатышма.
Адам сёзюнден белгили.
Тас болгъан бычакъны сабы – алтын.
Насыблыны баласы кюн кюнден да баш болур, насыбсызны баласы, кюн кюнден да джаш болур.
Кёлсюзден сёзсюз тууар.
Насыб бютеу халкъны юлюшюдю.
Ашын ашагъанынгы, башын да сыйла.
Намыс болмагъан джерде, насыб болмаз.
Билим къая тешер.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Ойнай-ойнай кёз чыгъар.
Билген билмегенни юретген адетди.
Билими азны – ауузунда кирит.
Аш кетер да бет къалыр.
Билимли ёлмез, билимсиз кёрмез.
Ата – баланы уясы.
Эшекге миннген – биринчи айыб, андан джыгъылгъан – экинчи айыб.
Ата джурт – алтын бешик.
Ач – эснер, ат – кишнер.
«Ёгюз, джаргъа джууукъ барма, меннге джюк боллукъса», - дегенди эшек.
Этни бети бла шорпасы.
Тойчу джашха къарама, къойчу джашха къара.
Чакъырылмай келген къонакъ сыйланмай кетер.
Кёбню кёрген – кёб билир.
Ашхы атаны – джашы ашхы, ашхы ананы – къызы ашхы.
Адамны бетине къарама, адетине къара.
Ашда уялгъан – мухар, ишде уялгъан – хомух.
Акъыл неден да кючлюдю.
Эки ойлашыб, бир сёлешген.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Таугъа чыгъаллыкъ эсенг, тюзде къалма.
Нёгерсизни джолу узун.
Сёз къанатсыз учар.
Джан саулукъ бермей, сан саулукъ бермезсе.
Ханнга да келеди хариблик.
Дуния аламаты сен эсенг да, игиме деб айтма.
Джигер – джаннга къыйынлыкъ.
Адамны сыфатына къарама, сёзюне къара.
Дженгил джетерикме деб, узун джолну къоюб, къысхасын барма.
Хар ишни да аллы къыйынды.