Боташ улу Адрахман хаджи
САРЫ КЪАЯ
Сары къая саргъалады аллымда,
Орус окъла жюзедиле къанымда,
Тенглеримден бири жокъду къатымда,
Ит инарал ойнай болур атымда.
Сойланама сары ташны къатында,
Узакъ болмай кишнейд тулпар атым да,
От къалада от тапмадым, чапдым да.
Башха жерге баралмайбыз, мадар жокъ,
Орус чечме учуп жетед - жюзген окъ.
Силкинеме - туралмайма орнумдан,
Тау мылтыгъым тюшюп кетед къолумдан,
Жатама мен, сууукъ ташны къучакълап,
Къаным кетед, ичерге суу табалмай,
Тулпар атым тул къатынлай айланад,
Тюз къатында жатханымы кёрмейди,
Чакъырама - тауушуму эшитмейди.
Къандан толгъанд От къаланы жоллары,
Сауут тутмайд жигитлени къоллары,
Кеч болгъанды, кюч башладан тайгъанды,
Биязурукъ жараларын санайды,
Жула салып, бирем-бирем байлайды,
Дыгаласын къаты къысып къойнуна,
Къыйын жюкню алгъан эди бойнуна.
Сауут тапмад ана журтун къорургъа
Тюз къатымда сойланады бошуна,
Зырнай тартып кюрешеди жырларгъа,
Хей, аманла, суу къопханлай болугъуз,
Алжамасын жаугъа атхан огъугъуз,
Арымасын къылыч тутхан къолугъуз,
Жауну къырып, бетжанлада солугъуз,
Тангдан алгъа жауну аллына чыгъыгъыз,
Бирден атып, инаралны жыгъыгъыз!
Аны агъызсакъ, бийсиз къалгъан чибинлей,
Къатышырла, таналача чибинлеп,
Къой бокъладан ол итлени саны кёп,
Бири ауса, бири келип сюелед.
«Маржа, жашла! Марап атып туругъуз,
Башларындан таш-агъачны къуюгъуз,
Сермеп алып, жауну бирден уругъуз»,-
Деп шыбырдайд тенглериме кёкюрегим,
Сол бууунум къурушханды, бюгюлмейди билегим.
Къанлыбызгъа жекиреди тёрт жарылгъан жюрегим.
Окъ тийгенди Хасан улу Тохтаргъа,
Чечме жетип, жан сюегин чачханды.
Аны кёрюп, жау аллыма чапханды,
Кёзлерине сюнгюлени чанчханды,
Тулпар эди Хасан улу «онгмагъан»,
Аллай улан кёп анагъа туумагъанд,
Аны орнуна Сосран улу сюелгенд,
Ёшюн салып жау аскерни тёшюне,
Къоркъуу этмей ёлюрме деп кесине.
Не келеди ол тулпарны кёлюне,
Кетер кюню кёрюнмеймед кёзюне,
Жаугъа учду, жууукъ барып къатына;
Аллай кюнле келге эди къанлыма-
Окъ тийди да, боялды ол къанына,
Оналты жыл толгъан эди жарлыгъа,
Тенгим эди, бир арбазда ёсгенек,
Хасауканы къан ырхысын юсюбюзде кёргенек.
Сары къая сюеледи аллынгда,
Сюйген къызынг келлик болур къатынга,
Керти болдунг анга этген антынга.
Жаным саулай сени жаугъа бермезме,
Жесир болуп, къолларында кёрмезме,
Деген эдинг, кете туруп элингден,
Онекисин къыркъып салдынг белинден,
Алай этип, атладынг сен ёмюрлени чегинден,
Къазауатха кирип тамам кёлюнгден.
Аскерибиз тозурагъанд, къарыусузд,
Орус топла атылалла аяусуз,
Тангнга дери сары ташда олтурдум,
Тохтарбийни осуятын толтурдум,
Марап урдум жетмиш жети «кийикни»,
Къолай болмад, сыйыртханбыз бийликни.
Жекиреди къанлы топчу къатымда,
Ит инарал ойнай болур атымда.
Сермеп алып, соялмадыкъ биз итни,
«Эркечди» - деп, Мухамматха базгъанек,
Инаралгъа жети кёрню къазгъанек,
Бирине да аш болмады, ёлмеди,
Аны кёрде эки кёзюм кёрмеди.
Буйрукъ бере сюелеед узакъда,
Ол билеед - биз тюшгенек тузакъгъа.
Алай андан къычыраед Мухаммат,
Болур болду деп, ёкюнюп къачханед,
Тос къатынлай, тахсабызны билдирди,
Тауну-ташны ал кесине кюлдюрдю,
Къадох улу сюелгентда арада,
Таууш келмейд от этиучю къаладан,
Итден туугъан, къорап кетчи алайдан,
Ичген сютюнг харам болсун анангдан,
Сары къая сюеледи аллымда,
Жаны болуп киши келмейд къатыма,
Къанлы жауум кюле болур артындан,
Ит инарал миннген болур атыма.
Къарачайны бир жаралы жашыма,
Айтдым барын, бир затны да жашырмай,
Сойланалла Умар, Сослан, Хасанбий,
«Къой», -дей эсенг, элге жет да, хапар бил.
Сары къая саргъалады аллымда,
Орус окъла жюзедиле къатымда,
Жаны болуп киши жокъду къатымда,
Ит инарал ойнай болур атымда.
Морх жанында Уллу Хож деп къарачай эл болгъанды. Адыгеяда бу сагъатда Ходз деп эл барды. «Хож», «Уллу Хож» деген тарых жыр ол элде жашагъан адыгейлиле орус аскер бла къазауат этгенлерине аталгъанды. Бу жыр адыгейлилеге къарачайлыланы къарындашлыкъ сёзлериди деген оюм бюгюн халкъгъа сингип барады. Кертиси уа башха тюрлюдю.
Къарачай халкъ къыйынлыкъда-зауукълукъда болгъан затны юсюнден деменгили сёзюн айта билгенди. Халкъ жарсыулагъа, трагедиялагъа, жигитлик жырла этгенди, сёз ючюн; «Ачей уллу Ачемез», «Хасаука», «Сары Къая», «Уллу Хож» дагъыда башхалагъа Къарачай-Черкесияны бюгюннгю жеринде белгилисича орус - кавказ къазауатны заманында Хасаука урушдан башха къазауат бармагъанды. Бир къауумла айтханча, 96 черкес элни кюйдюргендиле бизни бюгюннгю жерибизде деген терсди. Хасаука урушдан сора орус аскер Къарачайдан Туапсеге дери, «тарх» деп ушкок атмагъанлай озгъанды, Совет къарачай басмада «Хож» деген жырны къарачайлыла черкеслилеге (адыгейлилеге) этгендиле», - деп айта эдиле. Ол заманлада анга огъай деген жокъ эди. Алай а, тюрлю суратлары да болгъан къол жазмала Хожну керти хапарын айтмадыла. Да, келигиз, бирге тынгылайыкъ керти хапар не айтады: «...бурун битеу Архыз тёгерегинде къарачай элле болгъандыла.
Ёмюрлени узагъында биз тау тюплеге къысыла, жерибизге къырымлыла, ногъайлыла, хачыпсыла (абазала), адыгейлиле кире, тау тюбюне кеталмагъан алагъа къатыша, арт ёмюрледе уа тюрлю-тюрлю къыйынлыкълада да алагъа къошулуп, жерибиз бла бирге адам саныбыз да аз болуп баргъанды. Аны къой, эки Къарачай Джуртла - Басхан, Чегем (бюгюннгю КъМР-да Уллу Малкъардан къалгъан малкъар журтла) энди бизникилеге саналмайдыла. Дюгер юйюрлерибиз тегей тилли, тегей адетли болуп, бюгюн тегейлилеге тергеледиле.
Уллу Хож элде Къочхарлары, Боташлары, Байрамукълары, Аджилары дагъыда башхала жашагъандыла. Оруслула адыгейлиле бла баргъан къазауатланы Къарачайда болгъан ишлеге къатышдырмагъыз.
«Уллу Хожда» болгъан къаугъаны чуруму башхады. Бир къыз сабийчикге орус аскерчи артыкълыкь этеди да, тиширыула аны суу агъачла бла тюйюп ёлтюредиле. Жырчы, таулада тюбемеучю аллай кир ишге гипербола кёз бла къарайды деп эсгертедиле тюрк къол жазмала.
Бу кеси бир уллу терен проблемады. Кесин энчи ачыкъларгъа керекди. Биз айтыргъа излеген зат: «Хож», «Уллу Хож» деген жыр ол къазауатдан сора кеч этилгенди, кертиси бла да ол жыр «Уллу Хож» деген къарачай элде болгъан ишлеге аталгъанды. Алайлада мюлк жери болгъан Боташ улу Адрахман этгенди ол жырны.
Къазауатха дери чыкъгъан, жыр китапчыкъгъа кирген «Хожда», «черкес» деген сёз къуру эки жерде айтылады. Кимле эсе да, жырны бузуп, башха сёзлени салгъанлары белгили болуп турады:
Черкеслени шоркъа акъгъан къанлары,
Тынч чыкъмайды сабийлени жанлары.
Жарлы анала башхаларына жиляйла,
Ёлюклени баш тюклерин сылайла.
Къарагъыз, биринчи тизгинни къалгъан юч тизгин бла логика келишиую жокъду, «черкес» деген сёз алай бошуна жалгъанып тургъаны кёрюнеди.Артдаракъ басмада уа, 70-чи жыллада профессор Хабич улу Мухаммат тапхан юлгюде бюгюннгю хапарчыларыбыз Хожну жырына «черкес» деген сёзню сегиз кере орнатхандыла. Хапарланы бизге эки тюрлю юлгюде айтадыла, алай экисинде да «Черкес» (адыгей) деген сёз жокъду:
Бу ариуланы, ой, чартлап чыкъгъан къанлары.
Терк чыкъмайды сабийлени жанлары,
Тёрт бюкленип, къычырыкъ этип жиляйла.
Ёлюклени баш тюклерин сылайла.
«Уллу Хож адамны юсю бла халкъны жарсыуун кёргюзтген аламат жырды. Назмучу халкъны жарсыуу окъуучуну жюреги, эсин биринчи тизгинине миндирип, тизгинден араларында кётюре-тюшюре, тарта-соза келтирип, окъуучуну эсин да, акъылын да, жюрегин да бир жуммак этип, ахыр тизгиннге тиреп къояды.
Композиция жаны бла къарасанг, азбаргъа (поэмагъа), аны алай уста, алай чемер ишлегенин кёрмей къаллыкъ тюйюлсе. Къазауатда кёп айланнган абычар къарачай халкъгъа къазауат не болгъанын суратлау лагъымла бла кёргюзте билгенине сейирсинириксе. Аны къой, фразаланы, сёз тутушланы тюгел керек айтымланы марап, эм тийишлилерин сайлап, керек орунларына сала билгени барысы да авторну уллу сынамындан чыкъгъандыла.
«Уллу Хож» тыш къарам (форма) жаны бла терен суратлау кючю болгъан чыгъармады. Магъанасы бла къарайма десенг да, халкъ жарсыуну аламат жигитлик-сарын хапар этип билдирген уллу чыгъармады.
Поэманы экспозициясында автор окъуучуну эсин бёлюрча, терен эмоция халда «Уллу Хож» элни къыйынлыгъы не зат болгъанын, къазауатны ким этгенин суратлайды:
Ой, Уллу Хожда бир сейир барды, танг барды.
Тохтамайын жети кюнню къызыл ала къан барды,
Ол Уллу Хожда жети ариу этед къазауат,
Артыкъсызда эки ариу этед къазауат.
Алдагъысы Хожну къызы Байдымат,
Экинчи Хаджини къызы Уркъуят.
Уркъуятны эки эгиз бешиги,
Бешиклерин ол узунуна салады,
Сермегени сайын аскерледен къан алады.
Къазауат этеди бешиклерине окъ тийгинчи,
Хар жаулугъуна къызыл къаны сингнгинчи,
Ит инарал, аскерлеге кёл этип,
Юсюбюзге мурдарланы салгъанды,
Ёзенлени жаяу туман алгъанды,
Ол туман тюлдю, топдан чыкъгъан тютюндю,
Топ атыла, Уллу Хожну кюйдюрдю.
Жырны аллы кесине окъуучуну эсин бек бурады болгъан ишге, жырны сюйюмлю баш батырларын да не жаны бла да тап суратлайды эмда тиллендиреди.
Уллу Хожну жанындан къазауатчыла тиширыуладыла - жети ариу. Аланы ичинде автор чертген экеуленди: бири Хожну къызы Байдымат, экинчи - хажини къызы Уркъуят. Жырны ал бёлюмю бу экисине суратлау багъа бере, сыйлайды.
Поэманы экинчи бёлюмюнде автор тиширыуланы ауузундан «ит инарал» Уллу Хожгъа салгъан инсансызлыкъны кёргюзтеди. Аллындан башлап аягъына дери, инаралны сыфатын экинчи этеришде, «планда», сансыз этип кёргюзтгени, таулуланы бийик инсан сезимли болгъанларын аны бла тенглешдирип суратлар ючюндю. Сабийлени ат аякъ тюбюнде теплетдирген, бой бермеген къызланы
къымыжа этип, чыбыкъ бла тюйдюртген, хатасыз, тюз элни жау чыракълай кюйдюрген ит инаралны халкъ адамгъа санамайды, жаныуар сыфатда кёреди.
Биреуню къанын ол дерт къайтара тёкмейди. Патчахха кесин ариу кёргюзтюрге излеп жаныуарланады.
Жырны арасында бийик суратлау сезим бла аллында айтылгъанны къайтара, автор артыкълыкъны, жаныуар халлы идеологияны, биреуню баш бошлугъун тузакъгъа салып, аны жерин-мюлкюн энчилерге излеуню, мурдарлыкъны сёге, ол затланы эрши бетлеринде кёргюзтеди. Назмуда къазауатчыланы ауузу бла автор бек мудах кюйсюнеди, ахсынады:
Инаралны элибизге иймезек,
Жашагъан жерибиз Къарачайча бек болса.
Кече-кюн демей къазауат этерек,
Жашагъан жерибиз тенгиз болса, терк болса.
Былайда китапчы кесини эсгериулерин, жашауунда кёп заманын журтундан тышында айланнганын батырларыны ауузуна сала, «Хасаукада» жарсыулу кюнлерин эсине тюшюреди:
Бу къазауат бек узакъгъа барлыгъед,
Инаралны баш токъмагъын аллыгъед . ..
Аскерибиз азды, саны толмайды,
Сауут-саба биз сюйгенча болмайды.
Жашау турмуш жаны бла да «Уллу Хож» поэма «Эминаны» эсинге тюшюреди:
Адам тапмайбыз кебинибизни бичерге,
Термилебиз Къобан суудан ичерге.
Бу тансыкълыкъ таралыу, амалсызлыкъ инжилиу «Эминада» да аллай эпитетле бла бериледи:
Кёп дарий жибек бермесек,
Эфенди ёлюк къатына бармайды.
«Ол шейитди» деп, жуууп кёрге салмайды.
Алгъа ёлген басдырылмай къалса да,
Эфендибиз дарий бергеннге чабады:
(«Эмина»)
Авторну ауазында «Эминаланы» амалсызлыкъ эпитетлери, «Хасаукадан» башланып, «Уллу Хожну» хар тизгининде, хар сёзюнде эшитилип турады.
Джырны ахыр сёзлери да, «эминадача», чыртда бир ахшы умут этдирмейдиле. Артыкълыкъ, зорлукъ, инсансызлыкъ биреуню арбазында «ат ойната», жюрек жара табалайды:
Ёлюклерибизни гяусар итле талайла,
Акъгъан къаныбызны чубар маскеле жалайла,
Хож элини къатынлары, къызлары,
Къылыч тагъып, къазауатха баралла,
Хожну сууун кёмеуюл этип тыялла,
Тёгерегибизни къанлы аскерле сакълайла,
Этибизни согъум къойлай къакълайла,
Элибизде гяуур клисала салалла,
Къартларыбыз ары табыныргъа баралла...
Ёлюклерибизни гяусар итле талайла,
Акъгъан къаныбызны чубар маскеле жалайла,
Хож элини къатынлары, къызлары,
Къылыч тагъып, къазауатха баралла,
Хожну сууун кёмеуюл этип тыялла,
Тёгерегибизни къанлы аскерле сакълайла,
Этибизни согъум къойлай къакълайла,
Элибизде гяуур клисала салалла,
Къартларыбыз ары табыныргъа баралла...
УЛЛУ ХОЖ
(Поэма)
Ой, кёкде ойнайды да ма Уркъуятны билеги, орайда.
Да къабыл болсун да бу жарлы халкъны тилеги, орайда.
Ой, Уллу Хожда бир сеийр барды, танг барды, орайда.
Бир тохтамайын, ой, жети кюнню къан барды, орайда.
Окъ тийгенди да, ой, келинчикге эмчекден, орайда.
Къазауат башланды, ой, сауут бла да къыз кёнчекден, орайда.
Ой, биз кеталмадыкъ да Элбургъанны башы Батайгъа, орайда,
Башыбыз а къалды ма сауут амалтын хатагъа, орайда.
Ой, уруш этерге ёрге къопханды да жамагъат, орайда,
Артыкъсыз болуб а эки ариу этед къазауат, орайда.
Биринчилери, ой, Хожну къызы Байдымат, орайда,
Экинчилери хаджини къызы Уркъуят, орайда.
Ой, ол къыз жанны барды эки темир билеги, орайда,
Эки жанында уа эки эгизини бешиги, орайда,
Эки бешигин а ол узунуна салады, орайда,
Къылычы бла сермеп, ол жаудан къанын алады, орайда,
Къазауат этеди, бешиклерине окъ тийгинчи, орайда,
Ой, хар жаулугъуна ма къызыл-ала къанла сингнгинчи, орайда.
Ой, орус патчах биз жарлылагъа къадалып, орайда,
Ой, аскерлерин да бизни юсюбюзге атады, орайда,
Ма аскерлерин да, ой, Уллу Хожгъа салгъанды, орайда,
Тар ёзенлени да бир жаяу туман алгъанды, орайда,
Ол туман тюлдю, ма топдан чыкъгъан тютюндю, орайда,
Ой, элге жетсе, жаханим отду, жилтинди, орайда,
Ой, ожакъларыбыз да ма жау чыракълай жаналла, орайда,
Къарыусуз къартла да, ой, аякъ тюбюнде къалалла, орайда,
Ой, къабан тишли да ма итден туугъан ийнарал, орайда,
Сабийчиклени да отда къуууруп кюйдюред, орайда,
Ол бой бермеген да жигит къызланы, орайда
Къымыжа этип да, чыбыкъла бла тюйдюред, орайда.
Ой, элибизге ол бёрю кёлюн кенгдиред, орайда,
Ой, алай бла патчахха кесин сюйдюред, орайда,
Ой, налат болсун да ма аны къара жюзюне, орайда,
116
Ол инаралгъа ит териден кебин бичерек, орайда,
Ой, аны къанын бал татытып ичерек, орайда,
Ой, къалай тарды да бу Уллу Хожнуауушу, орайда,
Ой, къыз жюреклени таздуруп атды инаралны ачы да тауушу, орайда,
Бир бек битгендиле, ой, Уллу Хожда сабанла, орайда.
Ой, юсюбюзге да къайдан бошландыла бу азау тишли да къабанла, орайда.
Ой, сабийлерин тапмай, сарнайла жарлы анала орайда.
Ой, Уллу Хожда да къазауат барад, той кибик, орайда.
Къырылып жаталла ма иссилеген къой кибик, орайда,
Къазауат барады, ой, къара жерге къызыл къанланы сингдирип, орайда,
Къатынны, къызны да, ой, атла юсюне миндирип, орайда,
Ой, Уллу Хожну да ариу къызлары, орайда,
Бирден тизилип, ой, къан къазауатха баралла, орайда,
Ма Хожну сууун да кёмеуюл этип тыялла, орайда,
Ой, Хожну сууун къызыл-ала къызартад, орайда,
Таулу къызланы, ой, чартлап чыкъгъан къанлары, орайда,
Ой, деуле кибик ма Уллу Хожну къызлары, орайда,
Эшмелери бла орус аскерни тюелле, орайда,
Сауутсуз болуп, амал тапмайын, орайда,
Ма жаннган отда да чыракъ жаркъалай кюелле, орайда,
Деуле кибик, жаным, ариу къызланы санлары, орайда,
Ой, тынч чыкъмайды, анам, кюйген сабийлени жанлары, орайда,
Жарлы анала балаларына жиляйла, орайда,
Шейит ёлюклени баш тюклерин сылайла, орайда,
Ой, Уллу Хожда болур узун-узун чалманла, орайда,
Ой, ит инаралла, ой, бизни къаныбыздан тоймайла, орайда,
Къанлы инаралла бу аман ишни башлалла, орайда,
Бир да къалмайын ичли къатынла ташлалла, орайда.
Ой, ол жарлыланы къарынларын тарталла, орайда,
Сабийлерин да, аякъ жоллагъа аталла, орайда,
Ой, таулу тыпырла, башха болмайын къалала, орайда,
Ой, бизни кёрюп, къарлы тауларыбыз сарнайла, орайда,
Биз жау аскерни элибизге иймезек, орайда,
Жашагъан жерибиз Уллу Къарачай кибик бек болса, орайда,
Кече-кюн демей къазауат этерек, орайда,
Ой, Уллу Хожубуз ма тенгиз болса, терк болса, орайда,
Сауутла къалдыла, ой, чалманлагъа асылып, орайда,
Жау аскер келеди тёгерекден тогъай басынып, орайда,
Ой, Уллу Хожну башы бурчакь, тюбю буз, орайда,
Къазауат этебиз биз жети кюнню тохтаусуз, орайда,
Адам табылмайды, ой, кебинибизни бичерге, орайда,
Биз термилебиз Къобанны сууун ичерге, орайда,
Ёлюклерибизни гяусар итле талайла, орайда,
Къызыл къаныбызны чубар маскеле жалайла, орайда,
Алтынлы сауутларыгъызны да элтип такъдыла, орайда,
Ой, Уллу Хожда да кеси жангыз ёсген терекге, орайда,
Жаралыланы ышаннга салып аталла, орайда,
Ой, жау аскерле мюлкюбюзге баталла, орайда,
Ой, Уллу Хождан ёгюзле келелле чанасыз, орайда,
Сабийле жиляйла, ой, ёксюз къалып анасыз, орайда,
Ёксюзлерибиз Уллу Къарачайгъа аманат, орайда,
Аллахдан тилегибиз, ой, болушмады, жарамад, орайда,
Тёгерегибизни къанлы аскерле сакълайла, орайда,
Санларыбызны согъум маллай къакълайла, орайда,
Ой, элибизге гяуур клисала салалла, орайда,
Къартларыбызны табыныргъа къууалла, орайда,
Бу къыйын кюнледе башыбызгъа мадар этерек, орайда,
Бизни элибиз Уллу Къарачай кибик тау болса, орайда.
Ой, биз бу кюнлеге къалмазек, орайда,
Ол ит инарал ма Хасаукада шау болса, орайда.
Жигит Умар, ой, къатыбызда сау болса, орайда,
Ой, бу кюнледе биз къалмаз эдик, орайда,
Таша жол бла инарал Къарачайгъа бармаса, орайда,
От топ жаудуруп, ол Къарачайны алмаса, орайда,
Ой, бизге жиляй болурла Уллу Къарачайны къартлары, орайда,
Къалай женгил болду, ой, Уллу Хожну тулпарларыны артлары, орайда,
Ала къуш чыгъып, бийикден бизге къарайды, орайда,
Мурдар ийнарал, ой, аскерлерин санайды, орайда,
Санайды да, бир жартысын тапмайды, орайда,
Ачыуланып, ол тёрт жанын къармайды, орайда,
Азауларын ол жангыдан билейди, орайда,
Шашама деп, кеси аллына кюледи, орайда,
Патчахындан энтта аскер тилейди, орайда,
Артыбызны этейим деп излейди, орайда,
Биз чёпбашы болгъанбызмы бу дунияда, орайда,
Чалгъы бла чалып бизни чыгъарча, орайда,
Барыбызны бирден уруп, жерге жыгъарча, орайда