АШНЫ ТАТЫУУ
Уллу патчахны ашлауу хар заманда да сейир-аламат кёгетледен, ёзге татыулу ашладан толу эди. Алай ол, ашдан алгъынча зауукълукъ алалмай, къыйналып башлагъанды.
– Уллу патчах, жанынгы къыйнагъан бир зат барды, аны манга жашырмай айтсанг эди? – дегенди патчахны хакими анга.
– Мен ашымы бал татдырып ашаучу эдим, энди уа сюйсюнмей ашайма да, аны сылтауун билалмай турама, – дегенди патчах. – Анга бир дарман табылмазмы?
– Табылмай а, уллула уллусу! Мен бюгюн окъуна жолгъа чыгъайым да, тамбла бу заманнга санга дарман алып келейим, алай, мен келгинчи, сен кесинги ашдан тыйып тур, – деп, хаким патчахны тоханасындан чыгъып кетгенди.
Патчах, хакимни дарманын сакълап, жукъгъа узалмай, кёп тургъанды, алай ол айтхан заманына келмегенде, тёзалмай, аш къангагъа олтургъанды. Аш анга былай татыулу кёрюнмегенли, кёп бола эди.
Патчах ауузланып бошаргъа, хаким да келгенди.
– Тейри, хаким, ашымы алгъын татыуу къайтханды, – деп къууаннганды патчах. – Сени да бош къыйнадым дейме? Къайда сени дарманынг а?
– Уллула уллусу, мени дарманым тюйюлмюдю да сени ашха ачхан? – дегенди хаким.
Хакимни дарманы неде болгъанын патчах анда ангылагъанды.
ВКУС ЕДЫ
Чего только не было на столе великого царя: фрукты, овощи и разное прочее, что только может прийти на ум. Но в последнее время еда перестала приносить ему удовольствие.
Придворный лекарь сказал ему:
– Великий царь, что-то гнетет тебя, поделись со мной.
– Раньше еда приносила мне наслаждение, а теперь я ем через силу. Не могу понять, в чем дело. Может, есть от этого какое-нибудь лекарство? – спросил царь.
– Конечно же, есть! Я сегодня же отправлюсь за ним. Вернусь завтра в это время. Только ты до моего возвращения ничего пока не ешь, – сказал лекарь и вышел.
Царь терпеливо ждал возвращения лекаря, но, когда тот не явился вовремя, не выдержал – сел за стол. Как ни странно, еда показалась ему удивительно вкусной.
К этому времени подоспел и лекарь.
– Кажется, я зря тебя побеспокоил, еда обрела для меня прежний вкус, – сказал царь. – Кстати, где твое лекарство?
– О великий из великих, а разве не оно тебе помогло? – улыбнулся лекарь.
Царь понял, что за лекарство имел в виду лекарь.