Уллу атлама – абынырса, уллу къабма – къарылырса.
Кёбню кёрген – кёб билир.
Аман эсирсе, юйюн ояр.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Юре билмеген ит, къонакъ келтирир.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Ашхы – джыяр, аман – джояр.
Тили узунну, намысы – къысха.
Адебсиз адам – джюгенсиз ат.
Аджашханны ызындагъы кёреди, джангылгъанны джанындагъы биледи.
Къарнынг къанлынга кийирир.
Эрине къаргъыш этген къатын, эрнин къабар.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Тыш элде солтан болгъандан эсе, кесинги элде олтан болгъан игиди!
Джол бла сёзню къыйыры джокъ.
Хантына кёре тузу, юйюне кёре къызы.
Сибиртки да сыйлы болду, кюрек да кюнлю болду.
Чомартха Тейри да борчлуду.
Атлыны кёрсе, джаяуну буту талыр.
Намыс болмагъан джерде, насыб болмаз.
Келинин тута билмеген, къул этер, къызын тута билмеген, тул этер.
Тюзлюк шохлукъну бегитир.
Зарда марда джокъ.
Биреуге кёлтюрген таягъынг, кесинги башынга урур.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Татлы тилде – сёз ариу, чемер къолда – иш ариу.
Чомарт бергенин айтмаз.
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Кёл – къызбай, къол – батыр.
Эки элинги тыйсанг, джети элде махталырса.
Арпа, будай – ащды, алтын, кюмюш а – ташды.
Иесиз малны бёрю ашар.
Сабий болмагъан джерде, мёлек болмаз.
Иги сеники эсе да, сюйген кесимикин этеме.
Къатын байлыкъны сюер, эр саулукъну сюер.
Терслик кетер, тюзлюк джетер.
Ауругъан – джашаудан умутчу.
Атадан ёксюз – бир ёксюз, анадан ёксюз – эки ёксюз.
Олтуруб кёрюнмей эди да, ёрге туруб кёрюне эди.
Аман хансны – урлугъу кёб.
Чомарт джарлы болмаз.
Бал – татлы, балдан да бала – татлы.
Ётюрюкню къуйругъу – бир тутум.
Уруну арты – къуру.
Кесинг сынамагъан затны, адамгъа буюрма.
Агъач халкъгъа алтынды, иссиликге салкъынды.
Мухар, кеси тойса да, кёзю тоймаз.
Джырчы джырчыгъа – къарнаш.
Къатыны харакетли болса, эри къымсыз болур.
