Малны кют, джерни тюрт.
Кюн кёрмеген, кюн кёрсе, кюндюз чыракъ джандырыр.
Кёбню кёрген – кёб билир.
Болджал ишни бёрю ашар.
Аман къатын алгъан, арыр, иги къатын алгъан джарыр.
Сютню башын джалагъан къутулур, тюбюн ичген тутулур.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Эски джаугъа ышанма.
Элиб деген, элге болушур.
Байлыкъ болгъан джерде, тынчлыкъ джокъду.
Ач келгенни – тойдур, кеч келгенни – къондур.
Тыш элде солтан болгъандан эсе, кесинги элде олтан болгъан игиди!
Иги сеники эсе да, сюйген кесимикин этеме.
Тешик этген тынчды, аны джамагъан къыйынды.
Шекер бла туз – бир болмаз, ушамагъан – юй болмаз.
Адамны адамлыгъы къыйынлыкъда айгъакъланады.
Тамбла алтындан бюгюн багъыр ашхы.
Насыблыны баласы кюн кюнден да баш болур, насыбсызны баласы, кюн кюнден да джаш болур.
Бети бедерден, намыс сакълама.
Эли джокъну – кёлю джокъ.
Эрни эр этерик да, къара джер этерик да, тиширыуду.
Тенгинг джокъ эсе – изле, бар эсе – сакъла!
Бек ашыкъгъан меннге джетсин, дегенди аракъы.
Мал ёлсе, сюек къалыр, адам ёлсе, иши къалыр.
Элде адам къалмаса, ит тахтагъа минер.
Башланнган иш битер, къымылдагъан тиш тюшер.
Башсыз урчукъ тюзюне айланмаз.
Эки къатын алгъанны къулагъы тынгнгаймаз.
Къатыны харакетли болса, эри къымсыз болур.
Аман адамны тепсинге олтуртсанг, къызынгы тилер.
Ёлюр джаннга, ёкюл джокъ.
Джарлыны эшигин махтагъан джабар.
Бозанг болмагъан джерге, къалагъынгы сукъма.
Тиширыусуз юй – отсуз от джагъа.
Аз айтсам, кёб ангылагъыз.
Дуния малгъа сатылма, кесингден телиге къатылма.
Ашха уста, юйюнде болсун
Джырына кёре эжиую.
Айран тёгюлсе, джугъусу къалыр.
Ач къарынны, токъ билмез
Келинни – келгинчи, бёркню кийгинчи кёр.
Ачны эсинде – аш.
Аш хазыр болса, иш харам болур.
«Ма», - дегенни билмесенг, «бер», - дегенни билмезсе.
Биреу къой излей, биреу той излей.
Булут кёкге джарашыу, уят бетге джарашыу.
Кийимни бичсенг, кенг бич, тар этген къыйын тюлдю.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Айтылгъан буйрукъ, сёгюлмез
Уллу сёзде уят джокъ.
