Душманны тышы – акъ, ичи – къара.
Ариу – кёзге, акъыл – джюрекге.
Эшекге миннген – биринчи айыб, андан джыгъылгъан – экинчи айыб.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Ач отунчуну ачыуу – бурнунда.
Уясында не кёрсе, учханында аны этер.
Тыш элде солтан болгъандан эсе, кесинги элде олтан болгъан игиди!
Борчунг бар эсе, хурджунунга ойлаб узал.
Ауругъан – джашаудан умутчу.
Намыс болмагъан джерде, насыб болмаз.
Тёрде – темир таякълы, къаяда – чыпчыкъ аякълы.
Тил – кесген бычакъ, сёз – атылгъан окъ.
Эрине къаргъыш этген къатын, эрнин къабар.
Уллу айтханны этмеген – уллаймаз.
Акъыллы башны – тили къысха.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Байлыкъдан саулукъ ашхыды.
Ашхылыкъ джерде джатмайды, аманлыкъ суугъа батмайды.
Къулакъдан эсе, кёзге ышан.
Малны кют, джерни тюрт.
Ётген ёмюр – акъгъан суу.
Акъыллы эркиши атын махтар, акъылсыз эркиши къатынын махтар.
Тил джюрекге джол ишлейди.
Чомарт къолда мал къалмаз.
Кёбню кёрген – кёб билир.
Джарлы джети элни сёзюн этер.
Акъыллы – эл иеси, тели – эл баласы.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Адамны джюреги нени кёрюрге сюйсе, кёзю да аны кёрюрге ёч болады.
Телиге от эт десенг, юйюнге от салыр.
Дууулдаса – бал чибин, къонса – къара чибин.
Ашда – бёрю, ишде – ёлю.
Рысхы джалгъанды: келген да этер, кетген да этер.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Асхат ашлыкъ сата, юйдегиси ачдан къата.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Нёгер болсанг, тенг бол, тенг болмасанг, кенг бол.
Аууздан келген, къолдан келсе, ким да патчах болур эди.
Айранын берсенг, челегин да къызгъанма.
Акъыл сабырлыкъ берир.
Аурууну келиую тынч, кетиую – къыйын.
Биреуню тёрюнден, кесинги эшик артынг игиди.
Кёзню ачылгъаны – иги, ауузну джабылгъаны – иги.
Эринчекни эр алмаз, эр алса да, кёл салмаз, кёл салса да, кёб бармаз!
Сабийни джумушха джибер да, ызындан бар.
Эл бла кёргенинг эрелей.
Ач къарным, тынч къулагъым.
Тамырсыз терекге таянма – джыгъылырса.
Ариу сёз – джаннга азыкъ, аман сёз – башха къазыкъ.
