Айныгъанлы алты кюн, тогъайгъанлы тогъуз кюн.
Айтхан – тынч, этген – къыйын.
Кёбню кёрген – кёб билир.
Бюгюн дуния кибик, тамбла ахыратды.
Итли къонакъ джарашмаз.
Мени джылытмагъан кюн, меннге тиймесин!
Аллахдан тилесенг, кёб тиле.
Кёб къычыргъандан – къоркъма, тынч олтургъандан – къоркъ.
Къатын байлыкъны сюер, эр саулукъну сюер.
Ишлегенден, къарагъан уста.
Тойну къарнашы – харс, джырны къарнашы – эжиу.
Айтылгъан буйрукъ, сёгюлмез
Чомарт бергенин айтмаз.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Босагъа таш юйге кирмей эди, тыбыр таш эшикге чыкъмай эди.
Къартны бурнун сюрт да, оноугъа тут.
Дууулдаса – бал чибин, къонса – къара чибин.
Акъыл неден да кючлюдю.
Бети – къучакълар, джюреги – бычакълар.
Къызны минг тилер, бир алыр.
Сабийни джумушха джибер да, ызындан бар.
Акъыллы башны – тили къысха.
Татлы тилде – сёз ариу, чемер къолда – иш ариу.
Билмейме деген – бир сёз
Юй кюйдю да, кюйюз чыкъды, ортасындан тюйюш чыкъды.
Къолунгдан къуймакъ ашатсанг да, атаны борчундан къутулмазса.
Тёзген – тёш ашар!
Ёлюр джаннга, ёкюл джокъ.
Кёзню ачылгъаны – иги, ауузну джабылгъаны – иги.
Адеб джокъда, намыс джокъ.
Джумушакъ терекни къурт ашар.
Сууда джау джокъ, кёб сёзде магъана джокъ.
Сёз сёзню айтдырыр.
Ашын ашагъанынгы, башын да сыйла.
Иши джокъну, сыйы джокъ.
Татлы сёз – балдан татлы.
Башы ишлегенни, ауузу да ишлер.
Рысхы – насыбха къор.
Магъанасыз сёз – тауушсуз сыбызгъы.
Къыйынлы джети элни къайгъысын этер.
Кимни – тили, тиши онглу, кимни – къолу, иши онглу.
Мухардан ач ычхынмаз.
Ариу джол аджал келтирмез.
Игини сыйлагъан адетди.
Акъыллы айтыр эди, акъылсыз къоймайды.
Тешигини къатында, чычхан да батыр болур.
Уллу суу бла уллу ауруудан башынгы сакъла.
Кёкдеги болмаса, джердегин кёрмейди.
Байны къызы баймакъ болса да, юйде къалмаз!
Ёпкелегенни ашы татлы болады.
