Мал ёлсе, сюек къалыр, адам ёлсе, иши къалыр.
Кюлме джашха – келир башха.
Къазанны башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Ашхы – джыяр, аман – джояр.
Аманны къуугъан, аманлыкъ табар.
Тёзгеннге, джабылгъан эшик ачылыр.
Асхат ашлыкъ сата, юйдегиси ачдан къата.
Нарт сёз къарт болмаз.
Адебни адебсизден юрен.
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Ашхы адам – халкъ байлыгъы, ашхы джер – джашау байлыгъы.
Онгсузну – джакъла, тенгликни – сакъла.
Чомартны къолун джокълукъ байлар.
Ёгюзню мюйюзюнден тутадыла, адамны сёзюнден тутадыла.
Сыфатында болмагъаны, суратында болмаз.
Бети бедерден, намыс сакълама.
Эрине къаргъыш этген къатын, эрнин къабар.
Чакъырылгъанны аты, чакъырылмагъанны багъасы болур.
Тил бла келеди джыр да.
Эте билген, этген этеди, эте билмеген, юретген этеди!
Эки къатын алгъанны къулагъы тынгнгаймаз.
Керек ташны ауурлугъу джокъ.
Кёб ашасанг, татыуу чыкъмаз, кёб сёлешсенг, магъанасы чыкъмаз.
Эл элде бирер малынг болгъандан эсе, бирер тенгинг болсун.
Уруну арты – къуру.
Сагъышы джокъ – джукъучу, акъылы джокъ – къаугъачы.
Ёгюзню мюйюзлери ауурлукъ этмейдиле.
Иги – алгъыш этер, аман – къаргъыш этер.
Ханы къызы буюгъа-буюгъа киштик болду.
Чалманны аллы къалай башланса, арты да алай барады.
Халкъны джырын джырласанг, халкъ санга эжиу этер.
Ашхы атаны – джашы ашхы, ашхы ананы – къызы ашхы.
Ашхы тенг джолгъа салыр, аман тенг джолдан тайдырыр.
Байлыкъ келсе, акъыл кетер.
Келгинчи, къонакъ уялыр, келгенден сора, къонакъбай уялыр.
Орундукъ тюбюнде атылсам да, орта джиликме, де да айлан.
Мен да «сен», дейме, сен да «кесим», дейсе.
Ач келгенни – тойдур, кеч келгенни – къондур.
Ёлюр джаннга, ёкюл джокъ.
Тамбла алтындан бюгюн багъыр ашхы.
Аякъларынгы джууургъанынга кёре узат.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Джукъу тёшек сайламайды.
Хата – гитчеден.
Къонакъ болсанг, ийнакъ бол.
Айтханы чапыракъдан ётмеген.
Джырчы ёлсе, джыры къалыр.
Кесинге джетмегенни, кёб сёлешме.
Ариуну – ауруу кёб.
Аманнга да, игиге да оноусуз къатышма.
.