Айыбны суу бла джууалмазса.
Ишленмеклик адамлыкъды.
Адебни адебсизден юрен.
Ашын ашагъанынгы, башын да сыйла.
Асхат ашлыкъ сата, юйдегиси ачдан къата.
Тилчиден кери бол.
Бичгенде ашыкъма, тикгенде ашыкъ.
Кийимни бичсенг, кенг бич, тар этген къыйын тюлдю.
Адамны бетине къарама, адетине къара.
Мал тутхан – май джалар.
Къан бла кирген, джан бла чыгъар.
Сескекли кесин билдирир.
Тай асырагъан, атха минер.
Хар адамгъа кеси миннген тау кибик.
Джогъун бар этген, барын бал этген.
Ариу сёз джыланны орнундан чыгъарыр.
Бир онгсуз адам адет чыгъарды, деб эштирик тюлсе.
Аман адам этегингден тутса, кес да къач.
Уллу айтханны этмеген – уллаймаз.
Чоюнну башы ачыкъ болса, итге уят керекди.
Тёрде – темир таякълы, къаяда – чыпчыкъ аякълы.
Узун джолну барсанг, бюгюн келирсе, къысха джолну барсанг, тамбла келирсе.
Рысхысына кёре, джаш ёсер, къышлыгъына кёре, мал ёсер.
Ач да бол, токъ да бол – намысынга бек бол.
Баш болса, бёрк табылыр.
Алим болгъандан эсе, адам болгъан къыйынды.
Айранын берсенг, челегин да къызгъанма.
Ойнай билмеген, уруб къачар.
Хазыр ашха – терен къашыкъ.
Мал кёб болса, джууукъ кёб болур.
Уллу атлама – абынырса, уллу къабма – къарылырса.
Аджалсыз ёлюм болмаз.
Игиге айтсанг – билир, аманнга айтсанг – кюлюр.
Тюкюрюк баш джармаз, налат кёз чыгъармаз!
Эки къатын алгъан – эки ташны ортасына башын салгъан.
Кирсизни – саны таза, халалны – къаны таза.
Биреу къой излей, биреу той излей.
Эр абынмай, эл танымаз.
Тил джюрекге джол ишлейди.
Ауузу аманнга «иги», деме.
Байны оноуу, джарлыгъа джарамаз.
Башда акъыл болмаса, эки аякъгъа кюч джетер.
Тюзлюк тас болмайды.
Башы джабылгъан челекге, кир тюшмез.
Орундукъ тюбюнде атылсам да, орта джиликме, де да айлан.
Сагъыш – къартлыкъгъа сюйюмчю.
Чомарт къонакъ юй иесин сыйлар.
Бал – татлы, балдан да бала – татлы.
Гугурук къычырмаса да, тангны атары къалмаз.
Босагъа таш юйге кирмей эди, тыбыр таш эшикге чыкъмай эди.
.