ХАЛКЪ ПОЭТИ
Жерини, тилини да жюреги болуп, узакъ жылланы кёп тёлюлеге жол нёгер болгъан поэтлери хар халкъны да бардыла. Бизни миллетге аллай сёз устасы Кязим болгъанды. Аны поэзиясы малкъар культураны къууанчыды. Хазна къалмай, хар бир таулу, сабийлигинден башлап, Мечиев Кязимни поэзиясыны от жагъасында жылына келгенди. Мен гитче жашчыкълай окъуна кёп таулу юйледе Кязимни атын, назмуларын да аз эшитмегенме. Бир жол бау башында ойнай тургъанымлай, эки къыз челеклери бла суугъа бара, аны назмусун жырлай озгъанлары андан бери эсимден кетмегенди. Къара да танымагъан халкъны арасында Кязимни белгилиги алай уллу, милллетни анга сюймеклиги аллай бир кючлю эди, ол затха сейир этмей къалыргъа амал жокъду. Уруннган таулуланы бизни биринчи назмучубузгъа хурметлерин украинлы эллилени Тарас Шевченкогъа сюймекликлери бла бир да арсарсыз тенглешдирирге боллукъду. Аллай намыс сёз устасына ? художникге дайым да берилмейди. Аллай намыс сёз устасына ? художникге дайым да берилмейди, аллай хурметни жалан да бир-бир поэтле сынайдыла. Аны бла бирге Мечиев Кязим тау тарларында жазыусуз, басмасыз да жашагъан миллетни жазыучусу болгъанын эсге алыргъа керекди!
Кязим ахсакълай туугъанды. Ол бир бирде назмусун: ?Муну айтхан акъсакъ Кязим? деген сёзле бла бошаучу эди. Аны да магъанасы барды. Таулу поэтни жашауунда, назмуларында да керексиз омакъланыуу, махтаныуу болмагъанды. Назмулада ахсакълыгъыны юсюнден айтханы да, ол затха шагъатлыкъ эте, уруннган адамлагъа да поэтни бютюн да жууукъ эте эди.
Мечиев Кязим Дыхтауну къатында, юйлери кёк кырдыклы тауну къабыргъасына жабышдырылгъан Шыкъы элинде туууп, анда жашагъанды. Ол элни бир къауум юйлери буруннгулу уруш къалалагъа ушай эдиле. Биз алада таулу хуначыланы къол къыйынларын, усталыкъларын да кёргенбиз. Алайладан къарагъан адамгъа аллай сейир жерле кёрюне эдиле, аланы юсюнден кереклесича айтыргъа мени сёзюм жетер десем, ётюрюк айтырыкъма. Жаратылгъанлы киши башына чыгъалмагъан Дыхтауну тёгерегин алгъан тауланы башларына булутла бла туманла кезиу чырмалып, бирде ала барысы да ёмюрлюк къарла бла къатыш бола, ала кетгенден сора уа, кюн тийген тёппеле тёгерекни насыпча жарыта тургъандыла. Шакъыны огъары жанындагъы кёк тауладан келген буз кибик сууукъ суу, дауур этип, элни жаны тёшню энишге, Бызынгы черегине, ашагъып баргъанына Кязим, кёп кечеледе тынгылай, назмуларын этгенди. Бюгюн да ол суу, уллу талгъыр ташлагъа тийип, чиммакъ бола, поэтни кёз аллында барыучусуча, барады.
Кязим назмуларын аллай жерледе тагъа башлагъанды. Ол назмулагъа малкъар литерутураны мурдору болургъа буюрулгъан эди. Поэт Шыкъыда, сууну чегет жаны къабыргъада кесине гюрбежи ишлеп, темирчилик этип тургъанды. Аны гюрбежи ишлеп, темирчилик этип тургъанды. Аны гюрбежиси эллилерини сюйген жерлери болуп, ала ары бичакъ не нал ишлетгенден сора да, темирчини аламат назмуларына тынгыларгъа барып тургъандыла, Мечиев Кязим къаллай иги сёз нёгер, сейирлик хапарчыладан бири болуучусун аны таныгъанла энтда да эслеринден кетермегендиле. Кенг фахмулу адам, Кязим, кёп зат эте билсе да, бек сюйген ишлери уа назмучулукъ бла темирчилик эдиле. Ол бир бирге ушамагъанча кёрюннген эки ишни поэт, эки сууну къошханча, бирге къошханды. Аны назмулары, къамагъа къарасауут салгъанча, тап, тынгылы андан кёрюне болурла. Арабча иги окъуулу Кязим шаркъ тиллерини кёбюсюн билгенди. Алай болса да, не кийими, не жашау халы бла уруннган таулуладан бир башхалыгъы болмай, малчы, хуначы жашагъанча юйде жашагъанды. Закий поэт эрттенликде кесини, энди барыбызны да сейир этдирген, назмуларын жазып, сора гюрбежисине ётюп, темирчи болуп къала эди. Кеисни халкъында белгили поэт болгъанлай, миллетини уллу хурметин сынагъанда да, ол халкъны жашауун бла кесини жашауун бирге санап, бир заманда да уллу кёллюлюк этмей тургъанды. аныча акъыллы адам билимини бла фахмусуну кыйматын билмегенди дерге уа къыйынды. Угъай, ол аны билгенди. Алай игилигини, сюйдюмлюлюгюню да бир жаны ? ол кесин кётюрмей жашагъанында, менсинмегенинде болгъанды.
Мен аны бла жолкъгъан кезиулеримде, Кязимни фахмусундан, акъылындан къайсы уллу болгъанын ангыларгъа къаст этип кюрешиучю эдим. Алай, тюзюн айтайым, ол зат мени къолумдан келмегенди ? фахму да, акъыл да анга бирча чомарт берилген эдиле. Ол ёлюп кетгинчиннге жашауну чексиз сюйюуюнден айырылмады. Аны себепли, тёрт жыйырма жыл болгъанда да, таулу поэт жюрегинде кюнню жарыгъын бла жашауну кючюне ийнаннганын тас этмегенди.
Кязимни бойнуна бек къыйын борч тюшген эди ? анга къара таныгъан адамы бек аз болгъан халкъны литературасыны мурдорун салыргъа тёреленди. Ол кесини чыгъармаларында да халкъыны басмасы болмагъаны, таулула жахил болгъанларыны тарыгъыуун бош этмегенди. Анга къарамаздан, Кязим халкъыбызны поэзиясыны отун тиргизген эди. Анга ол онгну берген аны айтхылыкъ фахмусу болду. Нарт Сосрукъ эмегенледен отну урлап, халкъына от тамызып, гыржын этер, эт биширир амал бергенча, Мечиев Кязим да, къудуретден поэзияны отун алып, миллет литературабызны нарты болду. Биз барыбыз да мынча жылны ичинде аны поэзиясыны иеси от жагъасында жылынабыз. Ол от жагъа жашауну бек къыйын кюнлеринде да суумай турду. Пушкин бла Лермонтовдан юйреннгенибизча, биз, таулу поэтле, бизни устазыбыз Кязимден дайым юйренебиз. Ол бизни миллет суратлау оюмубузну бийик даражагъа кётюргенди. Ол аны тарыхлы къыйыны, хакъы, сыйыды. Шыкъычы поэт халкъына, ана тилине да болмагъанча уллу игиликге этгенди. Аны кереклисича танымагъан, билмеген адамла Кязимни юсюнден жырчыды деп жазып тургъандыла. Ала жангылгъан этгендиле. Ол жырчы тюйюл, назмучу ? поэт, жазыучу эди.
Кязим Октябрь революциягъа дери окъуна жалан фахмусу, назмулары бла белгили болуп къалмай, батырлыгъы ? кишилиги бла да бизни таулада белгили болгъанды. Ол артыкълыкъгъа чыдай билмегенди, зулмучулагъа баш урмагъанды. Мен былайда да семиртип айтмайма. Поэтни аллай адам болгъанын тауда къартла энтда да унутмагъандыла.
Кязим тюзлюкню излеу бла бирге, къоркъмаулукъну да билген киши эди. Ол затны уа къаллай къыйын болгъаны белгилиди! Адамла класслагъа бёлюннген дунияда фахму бла къоркъмаулукъ ? бир къаманы эки аузучадыла. Ол затха Кязимни жашауу, чыгъармалары, адам халы да шагъат боладыла. Дунияда батырны къоркъмаулугъу да болады. Анга аллай адам болургъа тюзлюкню аламат жютю сезгени, халкъгъа къуллукъ этмеклиги буюрадыла. Чынтты поэт, художник ? халкъыны жюреги, намысыды, миллетни халларыны, къылыкъларыны бек иги шартлары анда боладыла, абадан поэт не заманда да историялы магъаналы адам болуп, уллу къыйматлы инсанына саналады. Аллай белгили шартласыз уллу художник болмайды. Биз Мечиев Кязимни жашауун бла чыгъармаларын сюзгенде да, акъылыбызгъа быллай оюмла келедиле.
Мен огъарлакъда Кязим жашаууну бек сюйгенини юсюнден бош айтып ётмегенме. Аны ол сюймеклиги халкъына жетген къыйынлыкъланы ангъа терен сездирип, тынчлыкъ бермей, жюрегин ачыудан, жарсыудан толтуруп, халкъыны уллу поэти этгенди. Жашауну алай сюйген поэт дунияда жашауну бузгъан, аны жаханимча къыйын этген халлагъа эс бурмай къояллыкъ тюйюл эди, адамланы инжилгенлерине, азапларына къол булгъап, не сюйсегиз да болугъуз, мен кесим жашайым анса деп къоялмазлыгъы белгилиди. Алайсыз ол чынтты поэт болалмазына да сёз жокъду. Адам жашауну не къадар бек сюйсе, аны тюрленирин, игиден иги болурун да аллай бир излейди. Жашауну сюйген инсан адамланы да сюймей амалы жокъду. Ол аланы къадарларына сууукъ кёзден къарап да къояллыкъ тюйюлдю. Жашауну, адамланы да сюйген гуманист Кязим адамла иги жашарларына къаст эте эди. Алай ол заманда иги жашауну кёрюрге болмады. Аны себепли таза жюрекли поэт заманына къажау болду, зулмуну, артыкълыкъны бардыргъанлагъа, аланы къоруулагъанлагъа да налат берди. Литературабызны биринчи белгили чыгъармасы ?Тарыгъыу? да алай бла жазылгъан эди.
Ол назмуну къалай туугъаныны хапары да бек сейирди, кеси поэма кибикди. Аны, къысха болса да, айтыргъа тийишлиди. Кязимни жашыракъ заманында, аны киши элинден бир къартыракъ къатын келип, кесини къыйын жашаууну, кёрген азапларыны хапарын айтханды. Жуукълары ол къатыннны эки кере къартлагъа эрге сатхандыла. ?Сен мени сынагъан къыйынлыкъларымы назму этсенг, - дегенди ол Кязимге, - мени кёлюме андан уллу асыу бир зат да боллукъ тюйюлдю.? ?Ол тиширыу бизни юйде бир бёлек кюнню жашады, - деучю эди Кязим кеси. ? Бизникиле барыда анга бек иги болургъа кюрешип турдула. Мен аны мудах кёзлерине, гырхы къолларына жюрегим къыйналып къарагъаным бюгюнда эсимдеди. Аны юсюнден назму этдим да, ол кеси аны кёлюнден билди. Ол мени жырымы бизни юйде жырлагъынында ахлуларым жилядыла да, мен да чыдаялмадым, алагъа къошулдум. Андан сора мен ол жарлы тиширыугъа оракъ ишлеп бердим да, аны да, жырымы да алып элине кетди. ?Тарыгъыу? деген назму, жыр болуп, халкъгъа алай бла жайылды.?
Кязим революционер-марксчы тюйюл эди, ол революцияны жолун тюз ангылагъанды десек да терс айтырыкъбыз. Алай поэт-демократ, фахмусуну, акъылыны хайырындан, ол замандагъы эски Малкъарны жашауу терс болгъанын, алай жашаргъа жарамазлыгъын ангылагъанды. Къара халкъдан чыкъгъан адам, Кязим, уруннганланы къыйналгъанларын, жарсыуларын да бек иги биле эди. Аны чыгъармалары ол затха шагъатдыла. Артыгъыракъ да ?Жаралы жугъутур? бла ?Бузжигит? деген аламат поэмалары ? зулмугъа, артыкълыкъгъа чамланыудула. Тюзюн айтсакъ, аны алай болмагъан чыгъармасы жокъду. ?Жаралы жугъутур? поэт кесини къыйынлыкъда жашагъан халкъыны къадарын артыкълыкъ этген мараучу Хашимни хапарында кёргюзтеди. Кязим кесин да, халкъын да, жаралы жугъутургъа тенг этип, алай жазады. Поэмада ол затланы юсюнден айтылгъаны болмагъанча кючлюдю:
Ой, мени жарлы халкъым,
Къыйынлыкъда тураса.
Сен да бир башха болмай,
Жаралы жугъутурса.
Къурум ожакъларынгдан
Кечеги къар жаугъанча,
Жауад къайгъы юсюнге,
Сени аллах къаргъагъанча!
Бу магъанасыны теренлиги, поэзия жанындан кючлюлюгю бла сейир этдирген поэмасында Кязим усталыкъны бек бийик даражасына жетгенди. Биз анда сыфатланы, тенглешдириулени, ушашдырыуланы аламат игиликлерин кёребиз. Аны ?Бузжигит? деген поэмасы къайгъыдан, жарсыудан толу болса да, анда да поэт жашауну бла адамны кючюне ийнаныуун тас этмегени толу сезилип турады. Бу чыгъармада бир бирни сюйген къыз бла жаш кёп азаплыкъ сынап, ахырында ажымлы жоюладыла. Ала артыкълыкъгъа бой салгъандан эсе, ёлюмню сайлайдыла. Ол алана хорланнганлары угъай, хорланмагъанларыды. Бек абадан затларыны